Εφημερίδα «ΠΥΡΟΒΟΛΗΤΗΣ» τεύχος 64
Παναγ. Κ. Καραμούντζος
Με
γέννησαν χειρώνακτες γονείς
που
μέσα στην ανέχεια,
ανέθρεψαν
πολλά παιδιά
για
να υπάρξει και συνέχεια.
Μεγάλωσα
σε ορεινό χωριό
με
άγονα χωράφια
και
διμοιρίες εργατών
με
τα ξινάρια ή δρεπάνια.
Ταξίδευαν
κατάφορτοι «πεζή»
στην
Βόχα, στην Βοστίτσα,
στο
Άργος, στην Τριπολιτσά
για
θέρο, τρύγο… παρεΐτσα.
|
Τα
βρήκα και τα βίωσα μικρός
στα
χρόνια του σαράντα,
με
τους πολέμους – κατοχές
που
τα θυμάμαι κατά γράμμα.
Θα
ήμουν τότε δωδεκαετής
στα
κρίσιμά μου χρόνια,
που
έφυγα απ’ την βοσκή
να
τρέξω σε σπουδών αλώνια.
Μα
τώρα πια σαν φθάνω στο χωριό
δεν
συναντώ χωράφια,
μικρά
παιδιά και εργατιά.
Έμειναν
λίγα γεροντάκια.
Για
μια φυγή χωρίς επιστροφή
μιλούν
στην Αυστραλία,
μα
την ευθύνη προπαντός
την
έχει η αστυφιλία.
|
