Ο Νίκος
Συρίγος αναρωτιέται τι μπορείς να περιμένεις όταν η πρώτη κίνηση του
νέου Υπουργού Παιδείας είναι να καταργηθεί η προσευχή στα
σχολειά.
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που
ξημεροβραδιάζομαι στην εκκλησία. Ούτε καν από τους φανατικά θρησκευόμενους.
Προσπαθώ να έχω μία έντιμη σχέση με τον Θεό. Να μην ζητάω πολλά και να μην δίνω
πολλά. Δεν ντρέπομαι όμως να κάνω τον
Σταυρό μου και να ακολουθώ τις βασικές αρχές του Χριστιανισμού. Και θαρρώ πως αυτό το «αγαπάτε αλλήλους» που είπε ο Χριστός
είναι οι σπουδαιότερες κουβέντες που έχουν ακουστεί στον πλανήτη γη. Κι ας
εκφράζει το αυτονόητο.
Διάβασα κάπου ότι ο νέος Υπουργός Παιδείας, ο Νίκος Φίλης, έχει στις σκέψεις του ουσιαστικά να καταργήσει τα θρησκευτικά και την πρωϊνή προσευχή στα
σχολειά. Μια προσευχή, που όπως έχω διαπιστώσει πηγαίνοντας τις
κόρες μου σχολείο δεν είναι υποχρεωτική σε όσους δεν θέλουν να την κάνουν… Θέλω
να πω, δεν έχω δει κάποιον δάσκαλο να διατάζει το… λιθοβολισμό του μαθητή που
δεν θέλει να προσευχηθεί, ούτε το μουσουλμανάκι ή το βουδιστάκι να το βγάζουν
εκτός της τάξης, της παρέας, της γραμμής.
Ακόμη άλλωστε κι αν υπάρχει τέτοιος
κίνδυνος, θαρρώ πως δεν είναι μέτρο πρόληψης να καταργήσουμε την προσευχή. Με
την ίδια λογική θα πρέπει να καταργήσουμε
και τη γυμναστική για να μην έχουν πρόβλημα τα παιδιά που είναι παχουλά, τη μουσική για τα παιδιά που δεν πετυχαίνουν νότα και τα καλλιτεχνικά για τύπους σαν κι εμένα
που άμα με βάλεις να ζωγραφίσω έναν κύκλο μπορεί και να στον βγάλω τετράγωνο…
Φαντάζομαι δε πως και ο Φίλης όταν ήταν μαθητής έκανε το σταυρό του
και την προσευχή του με τα άλλα παιδιά αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να
ακολουθήσει το δικό του δρόμο σε ότι αφορά στις θρησκευτικές (;) του
πεποιθήσεις.
Για να τελειώνουμε. Αυτό το… όλα flat που προσπαθεί να επιβάλλει με το καλημέρα ο νέος Υπουργός,
με ενοχλεί και ως
πολίτη και ως Έλληνα και ως γονιό. Με ενοχλεί που η πρώτη κίνηση του ανθρώπου που θα αποφασίζει για το
μέλλον των παιδιών μας ήταν να βάλει στην άκρη τον Θεό… Ακόμη και αν
δεν πιστεύει σε αυτόν, οφείλει να σεβαστεί αυτούς που πιστεύουν και θέλουν να
κάνουν τον Σταυρό τους ή να πουν το Πάτερ Ημών πριν μπουν στην τάξη.
Σε αυτήν εδώ τη γωνιά του πλανήτη, Υπουργέ
μου, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων, κρατιέται από τις έννοιες οικογένεια, πατρίδα, θρησκεία, φίλοι… Κι απ΄όσο
θυμάμαι δεν πήραμε το κεφάλι κανενός επειδή πιστεύει σε κάτι άλλο. Άσε που είναι λιγάκι περίεργο
να σκίζεις τα ρούχα σου για να γίνει Τζαμί στην Αθήνα (που πρέπει να γίνει) και από την
άλλη να θέλεις να καταργήσεις την προσευχή από τα σχολειά.
Με τη φόρα που έχεις πάρει κυρ-Υπουργέ σε λίγο θα μας πεις να βγάλουμε
και το Σταυρό από τη σημαία, γιατί σου χαλάει την αισθητική… Μπάστα…
