Χρήστος Μπολώσης
Θα έχετε προσέξει ασφαλώς, ότι οι
νεοέλληνες είναι πολύ εύκολοι στους χαρακτηρισμούς. Με χαρακτηριστική ευκολία
απονέμονται ταμπέλλες επί δικαίους και αδίκους διότι «έτσι μας αρέσει» που λέει και η σχετική
διαφήμιση.
Έτσι
χαρακτηρίζονται «δημοκρατικοί»,
άνθρωποι που αν τους ρωτήσεις «τι είναι
δημοκρατία», κινδυνεύεις να εισπράξεις απάντηση, που θα σε
καταστήσει ανάπηρο για το υπόλοιπο του βίου σου.
Διάβαζα μια μέρα, ότι γνωστός παλιός
ποδοσφαιριστής, στον οποίο κάποτε έτεινε χείρα βοηθείας ο Θεός για να πετύχει
κάποιο καθοριστικό γκολ, έλεγε σε μια συνέντευξή του ότι το 1982 στην φανέλα του είχε γραμμένη την λέξη «δημοκρατία», σε αντίδραση προς το
δικτατορικό καθεστώς της πατρίδας του. Ως εδώ θα ήταν όλα καλά και το μέλι γλυκύτατο, που έλεγε και ο
μεγάλος μας Ν. Τσιφόρος. Όμως ο σταρ
συνεχίζει και μας πληροφορεί ότι σε ένα από τα τέσσερα παιδιά του έχει δώσει το
όνομα «Φιντέλ», προς τιμή του (δημοκράτη
προφανώς) Φιντέλ Κάστρο.
Από την ημέρα που διάβασα την συνέντευξη αυτή άρχισαν και τα προβλήματα με τα
αυτιά μου. Κοινώς με κούφανε.
Μια μέρα εκεί που ξεφύλλιζα βαριεστημένα
την εφημερίδα μου, πέφτει το μάτι μου σε μια φωτογραφία κάποιας σταρ (λέμε τώρα σταρ)
της τηλεοράσεως, της οποίας τα κιλά είναι
όχι απλώς παραπανίσια, αλλά αν αποφασίσει να κάνει λιποαναρρόφηση θα
είναι η χαρά του λιπαναρροφητού και θα βγάλει
ίσα με 50 κιλά λίπος πρώτης ποιότητος. «Ας διαβάσω να δω τι
λένε και οι διάδοχοι της Μαρίκας Κοτοπούλη, σκέφθηκα, μην
είμαστε ντιπ καταντίπ εκτός εποχής».
Το διάβασμα πήγαινε σχεδόν ομαλά και έμαθα
ότι λατρεύει τον Μπρεχτ και τον Κούντερα (αισθάνθηκα πολύ άσχημα που λατρεύω τον Τσιφόρο, τον
Σακελλάριο και τον Ψαθά) και το όνειρό της είναι να παίξει στην Επίδαυρο, στο Γουέμπλεϊ
κ.λπ. κλπ. Ξαφνικά παθαίνω κάτι σαν σοκ.
«Κοίτα να δεις σκέφθηκα. Να γιατί πεθαίνουν
ξαφνικά οι άνθρωποι και μετά οι άλλοι αναρωτιούνται ‘’μα
καλά χθες ήταν καλά’’ και κανένας δεν σκέφτεται ότι μέχρι να
πεθάνουμε, όλοι είμαστε καλά». Τι είχα όμως διαβάσει; Διαβάστε το
κι’ εσείς:
- Είναι φασισμός και ωμός ρατσισμός να έχουν καταδικάσει εμάς τις εύσωμες (τι εύσωμη δηλαδή, που ήταν σαν ιπποπόταμος με τάσεις
πάχους και καραχοντρή του κερατά).
Όμως εμένα μου την είχε ανάψει.
Κατέβασα λοιπόν λεξικά και εγκυκλοπαίδειες
και έψαξα στο λήμμα «Φασισμός»
να δω πού αναφέρει κάτι σχετικό. Τίποτα. Διάβασα πολλά κείμενα του Γκαμπριέλε Ντ’ Ανούτσιο, αλλά πουθενά δεν
βρήκα ότι το να αποκαλέσεις κάποιον «κεφτέ» ή «μπυροκοιλιά» ή «πατσοκοιλιά»
ή «φαλαινάκι πάνω στην ανάπτυξη»,
αναφέρεσαι ακριβώς στην καρδία της
ιδεολογίας του Φασισμού.
Ακόμη, ως πιστός και φιλότιμος ερευνητής, έψαξα
στα γραπτά του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ.
Ούτε αυτός έγραψε κάπου ότι το «τέρας και
το κήτον» του μακαρίτη του Αυλωνίτη,
αποτελούν ρατσιστικό προσδιορισμό. Άλλο
όνειρο είχε ο Μ. Λ. Κινγκ. Όχι να
προστατεύει τα απανταχού της γης παιδοβούβαλα. (Να γράψω και κάτι καλό για τον μαυρούκο τον
Μ.Λ.Κ. να τόχω για καβάτζα τώρα που σούρνεται και το αντιρατσιστικό).
Όμως με είχε επηρεάσει πολύ ο καημός της
μεγάλης μας (λέμε
τώρα) ηθοποιού. Έπρεπε κάπως να την βοηθήσω. Η λύση δεν άργησε να
δημιουργηθεί από την φαιά μου ουσία. «Βρε κοίτα να δεις που θα το λησμονούσα»,
σκέφτηκα. «Θα γράφω ένα γράμμα σε κάθε αρμόδιο, ώστε στον νέο
αντιρατσιστικό νόμο, να προβλεφθεί διάταξη ώστε αν κάποιος αποκαλέσει χοντρό
έναν χοντρό να εκτελείται αμέσως και με συνοπτικές διαδικασίες. Τι διάολο μόνο
για τους gay (αλλιώς τους
λέγαμε στα νιάτα μου…) θα
νοιαζόμαστε;…
Ευχαριστώ
