Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΝΤΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ
….και αλοίμονο σε αυτούς που δεν το συνειδητοποιούν.
Αναφέρομαι στην κατάσταση της Ενωμένης Ευρώπης, ή όπως αλλοιώς θέλουν να λέγεται.
Μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, και με τις τόσες καταστροφές που έγιναν από τους ΝΑΖΙ και όχι μόνο, δημιουργήθηκε μία νέα ευρωπα’ι’κή κατάσταση, που όλοι γνωρίζουμε ( Ανατολικό – Δυτικό μπλόκ κτλ ). Όταν άρχισαν να θεραπεύονται οι ουλές του πολέμου, από την Γαλλία (ΝΤΕ ΓΚΩΛ) άρχισε δειλά – δειλά να προωθείται μια καινούρια ιδέα, η ιδέα της ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ. Η χώρα μας, ήταν από τις πρώτες ( Κ.ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ) που πίστεψε σε αυτή την αναγκαιότητα, γιατί τί είναι καλύτερο από το ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΕΝΩΜΕΝΟΙ, ΔΥΝΑΤΟΙ ? Ας μην ξεχνάμε ότι η Ευρώπη ήταν ο φτωχός συγγενής μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων, ΗΠΑ και Σ. ΕΝΩΣΕΩΣ. Κανείς δεν της έδινε και μεγάλη σημασία, και τα κράτη της λειτουργούσαν σαν Αμερικάνικα παραρτήματα, και εφάρμοζαν το ‘’ό τι έχετε ευχαρίστηση’’.
Τα χρόνια πέρασαν, οι συνθήκες διαφοροποιήθηκαν, το σύνθημα της Ενωμένης Ευρώπης άρχισε να υλοποιείται σταδιακά σε διάφορους τομείς και μεταξύ ομάδων κρατών της ίδιας περίπου οικονομικής ισχύος ( τελωνειακή ένωση, κοινότητα άνθρακος και χάλυβος, σύμφωνο BENELUX και άλλα.) Όλοι μας τα θυμόμαστε, ή τουλάχιστον οι μεγαλύτεροι από εμάς.
Για να μη σας κουράζω, σε συνάρτηση και με την κατάρρευση της Σ. ΕΝΩΣΕΩΣ, δημιουργήθηκε η Ευρωπα’ι’κή Οικονομική Κοινότητα ( ΕΟΚ). Στη συνέχεια, εξελίχθηκε σε Ευρωπαί΄κή Ένωση, μια καθαρά ‘’φτιαχτή’’ πολιτικοοικονομική ένωση. Όλοι σχεδόν οι Ευρωπαίοι που συμμετείχαν, πανηγύρισαν, γιατί είχαν την εντύπωση ότι συμμετείχαν σε μια νέα οικονομική υπερδύναμη. Και έτσι φαινόταν στην αρχή. Υπήρχε κάποιος σκεπτικισμός από μερικούς, αλλα οι εξελίξεις ήταν γρήγορες και θεαματικές. Να και το κοινό μας νόμισμα, το ΕΥΡΩ.
Δεν έχω σκοπό να αναφέρω τα τερτίπια που σκαρφίστηκαν οι επίσημες κυβερνήσεις για να δεχτούν οι ‘’άρχοντες’’ να υιοθετήσουν το ΕΥΡΩ σαν επίσημο νόμισμα. Αυτά τα διαβάζουμε οπουδήποτε. Μαγειρέματα, αλλοιώσεις στοιχείων κτλ. Μπήκαμε όλοι, ‘’πλήν Λακεδαιμονίων’’ Στην περίπτωσή μας, Λακεδαιμόνιοι ήταν η Μ.ΒΡΕΤΑΝΙΑ και κάποιες άλλες μικρότερες χώρες, αλλα με ισχυρή οικονομία.
Είχε δημιουργηθεί εν τω μεταξύ και το Ευρωπαί΄κό Κοινοβούλιο, με αναλογική συμμετοχή Ευρωβουλευτών από όλες τις χώρες.
Να και ο Πρόεδρος της ΕΕ.
Να και το Ευρωπαί΄κό Δίκαιο.
Να και το νέο Σύνταγμα της ΕΕ.
Ώπα, εδώ άρχισαν τα παρατράγουδα. Το Σύνταγμα αυτό δεν εγκρίνεται από το σύνολο των μελών. Χρειάζονται και εκεί να γίνουν μαγειρέματα από τις κυβερνήσεις, όπως βολεύει για να εγκριθεί, είτε μέσω Βουλής είτε μέσω δημοψηφισμάτων. Έτσι άρχισαν οι πρώτοι τριγμοί, γιατί επιχειρήθηκε να χτιστεί ουρανοξύστης σε θεμέλια που σήκωναν μόνο πολυκατοικία.
Οι ιδεολογικοί σκοποί της ΕΕ, μπήκαν στο περιθώριο, και την θέση τους πήρε ο Μαμμωνάς. Τον γνωρίζετε τον κύριο…
Μία Ενωμένη Ευρώπη, σαν ένα κράτος, έπρεπε να έχει μερικά απαραίτητα συστατικά. Κυβέρνηση ενιαία , Ταμείο ενιαίο, Υπουργεία ή φορείς ενιαίους, όλα όσα τέλος πάντων, είναι χαρακτηριστικά ενός κράτους, ευνομούμενου ή όχι. Τι έγινε λοιπόν για αυτό ?
Φυσικά και οι ισχυρότεροι της ΕΕ γνώριζαν πως λειτουργεί ένα κράτος. Τα θέσπισαν όλα αυτά, χωρίς όμως να δώσουν πραγματική ενωτική ισχύ σε κανένα. Και κυρίως, στον οικονομικό τομέα.
Σε ένα κράτος η κυβέρνηση έχει υποχρέωση για την ισομερή και ομοιόμορφη ανάπτυξη όλων των περιοχών της, εξασφαλίζοντας τα απαραίτητα κονδύλια, στο μέτρο των δυνατοτήτων της, και χορηγώντας τα αναλόγως. Αντικειμενικός σκοπός, είναι η ομοιόμορφη ανάπτυξη και το ενιαίο βιοτικό επίπεδο των πολιτών.
Είδε κανένας τέτοιες ενέργειες από την ΕΕ ? Κάποια ‘’πακέτα στήριξης’’ δόθηκαν γενικώς, που παρά τις αρχικές προδιαγραφές τους, κατέληξαν στο ‘’πάρτε τα και κάντε τα ό τι θέλετε, αρκεί να μας φέρετε αποδείξεις για το ταμείο’’.
Όλα αυτά είναι γνωστά, και είναι έτσι, ή κάπως έτσι. Και αυτό το λέω, γιατι δεν είμαι επιστήμονας σε θέματα Ευρωπαί΄κής Ένωσης, αλλα πιστεύω ότι διαθέτω το μίνιμουμ της λογικής.
Αυτό λοιπόν το μίνιμουμ λογικής, μου δημιούργησε από καιρό κάποιες σκέψεις, και με οδήγησε σε κάποια συμπεράσματα.
Οι Γάλλοι και οι Γερμανοί, ήταν αντίπαλοι σε δύο Παγκοσμίους πολέμους, μέσα στον 20ο Αιώνα.
Οι Πολωνοί, δεν θέλουν να δούν ούτε ζωγραφιστό Γερμανό, μετά τον Β΄ΠΠ, εξ αιτίας των όσων υπέστησαν.
Οι Άγγλοι και οι Γάλλοι, έχουν εμπόλεμη αντιπαλότητα εδώ και αιώνες. Πρώτη φορά ήταν στο ίδιο στρατόπεδο, αναγκαστικά, κατά τον Α΄ΠΠ.
Οι Ισπανοί με τους Γάλλους, έχουν μακρά ιστορία πολέμων.
Οι Ιταλοί ήταν σύμμαχοι των Γερμανών κατά τον Β΄ΠΠ, αλλα κανείς δεν το θυμάται πιά.
Οι Βέλγοι και οι Ολλανδοί, αν μπορούσαν, θα ‘’σφαζόταν’’ μεταξύ τους από την πολλή αγάπη.
Αυτά και πολλά παρόμοια, δεν τα λέω εγώ, αλλα η ΙΣΤΟΡΙΑ.
Ας δούμε και άλλες διαφορές.
Κάθε λαός, έχει κάποιες ιδιαιτερότητες, που οι άλλοι δεν τις δέχονται και τις αποδοκιμάζουν.
Είναι δυνατόν να συμβιβαστεί το αυθόρμητο και ενθουσιώδες των λαών της Μεσογείου ( Έλληνες, Ισπανοί, Ιταλοί, και ολίγον Γάλλοι ) με την απόλυτα υπολογιστική και ‘’κρυόκολη’’ ψυχοσύνθεση των Γερμανών και των άλλων Βορειοευρωπαίων ?
Και πόσες άλλες διαφορές που ο καθένας μπορεί να αναλογισθεί.
Με αυτά τα δεδομένα, η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ Ενωμένη Ευρώπη φαντάζει ουτοπία, και υλικό για μελέτη από τους ιστορικούς του μέλλοντος.
Είδαμε, τις διακυμάνσεις της ιστορίας. Όταν η πρόοδος έφτανε στο ΖΕΝΙΘ, εκδηλωνόταν ηγεμονικές τάσεις από λαούς που νόμιζαν ότι τους ανήκει η παγκόσμια Ηγεμονία.
Είδαμε τους Γάλλους του Ναπολέοντα, τους Ρώσσους του Στάλιν, τους Γερμανούς του Κά’ι’ζερ την μια, του Χίτλερ την άλλη, τους Ιταλούς του Μουσολίνι και τόσες άλλες περιπτώσεις. Τι επακολούθησε ?
Πόλεμος, με αμέτρητα θύματα και καταστροφές και τελικά με κανένα νικητή από τους υποψήφιους ηγεμόνες. Και μετά, ξανά από την αρχή, να φτιάξουμε όσα καταστράφηκαν, να επουλώσουμε πληγές. Μέχρι τον επόμενο πόλεμο… Και ούτω καθ’ εξής.
Πίσω όμως από όλους αυτούς τους πολέμους, υπήρχε πάντα ο κοινός παρονομαστής, ΤΟ ΧΡΗΜΑ. Ακόμη και πρίν από τον Β΄ΠΠ, αυτό είχε γίνει κατανοητό από τους έχοντες και κατέχοντες, και για το λόγο αυτό μετά τον πόλεμο, το τροπάρι άλλαξε.
Δεν μπορούσαμε να λέμε πλέον ‘’παγκόσμια ηγεμονία’’ αλλά μπορούσαμε να λέμε ‘’ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ’’. Βέβαια, αυτό είχε διαφορετικές ερμηνείες, μερικές από τις οποίες είναι απολύτως θελκτικές.
Πώς όμως φανταζόταν την παγκοσμιοποίηση οι εμπνευστές της ? Μα, φυσικά, όλοι μαζί, όλοι ίδιοι, αλλα με την δική μας ηγεμονία και διακυβέρνηση. Και μέχρι να γίνει αυτό, ‘’σκάρωναν’’ κάποιους μικρούς πολέμους, είτε για να ξεφορτωθούν ενοχλητικές ηγεσίες, είτε για εκτόνωση του πολεμικού τους μένους ( ΒΙΕΤΝΑΜ, ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ, ΦΟΚΛΑΝΤ, ΓΡΑΝΑΔΑ, ΙΡΑΚ, ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ, κτλ) Άλλοτε πάλι υπέθαλπαν αντικαθεστωτικές ομάδες, ενισχύοντας και χρηματοδοτόντας τις ασύδοτα και ασύστολα. Να λοιπόν και τα επαναστατικά κινήματα, που την επιτυχία τους την χρωστούν σε αυτούς που τα υπέθαλψαν.
Κύριος εκφραστής της παγκόσμιας κυριαρχίας, και πάλι ήταν ΤΟ ΧΡΗΜΑ. Μέσω αυτού, επιδιώχθηκε και επιδιώκεται η παγκόσμια ηγεμονία. Όλα αυτά περι μυστικών λεσχών οικονομικών συμφερόντων κτλ, δυστυχώς είναι πραγματικότητα. Οι λαοί, στο σύνολό τους, είναι αφελείς και πιστεύουν τα ‘’χρυσωμένα χάπια΄΄ που τους πλασάρουν οι κυβερνήσεις τους, που μία – μία υποκύπτουν, θέλοντας και μη, στο επικείμενο και επαπειλούμενο ‘’οικονομικό θαύμα’’. Και ποιοι είναι πλέον οι οικονομικοί κολοσσοί σήμερα ?
Παραμένουν οι ΗΠΑ, ανέρχεται αλματωδώς η ΡΩΣΣΙΑ, η ΚΙΝΑ έγινε ήδη παγκόσμια οικονομική δύναμη έστω και με το καθεστώς που έχει, η ΙΝΔΙΑ καλά κρατεί, και να και η ΓΕΡΜΑΝΙΑ που δημιουργεί το Δ΄ΡΑΙΧ.
Δεν είναι τυχαίο όμως, πως οι λαοί των χωρών αυτών δεν ευημερούν, πλήν ίσως της Γερμανίας ( ας μας το πούν οι ίδιοι )
Πού μπαίνουν τώρα τα διδάγματα της ιστορίας ? Μα είναι πολύ απλό. Ήδη, στην Ευρώπη, άρχισαν οι παρενέργειες. Οι λαοί, έχουν αρχίσει να αντιδρούν σε αυτή την οικονομική κυριαρχία των ολίγων, και την δική τους εξαθλίωση. Παραδείγματα, η ΙΡΛΑΝΔΙΑ, η ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ, η ΙΣΠΑΝΙΑ και εμείς. Και ακολουθεί σύντομα η ΙΤΑΛΙΑ και πάει λέγοντας. Και η αντίδραση προβλέπεται να κορυφωθεί, χωρίς πλέον να αποκλείονται βίαιες αντιδράσεις και όχι μόνο διαμαρτυρίες, ψηφίσματα, διαδηλώσεις και πορείες. Το πεπρωμένο της Ενωμένης Ευρώπης, είναι η διάλυση, και η επιστροφή στα παραδοσιακά νομίσματα των χωρών. Η ‘’κόλλα’’ που χρησιμοποιήθηκε δεν ήταν καλής ποιότητας, για τόσο μεγάλο επιχείρημα.
Όπως έλεγαν και παλιά, ‘’ΤΟ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ ΦΥΓΕΙΝ ΑΔΥΝΑΤΟΝ’’ και το πεπρωμένο της Ευρώπης είναι η επιστροφή στα ανεξάρτητα κράτη και στα εθνικά τους νομίσματα. Πιθανό να είμαστε οι πρώτοι, δεν ξέρω. Ας σκεφτούμε λίγο, ποιοί το θεωρούν αυτό κακό ?
Το 20% των Ελλήνων που είναι άνεργοι ?
Το 50% που τώρα πια είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας ?
Το 25% που τώρα τα ‘’κουτσοβολεύουν ‘’ ?
Μήπως στην πραγματικότητα, είναι το υπόλοιπο 5% που αποτελείται από ‘’ έχοντες και κατέχοντες ‘’ όπως επικράτησε να λέγονται ( το πλείστο των πολιτικών, δημοσιογράφων, τραπεζιτών και λοιπών αχρήστων στην παραγωγική παρουσία )
Γιαυτό λοιπόν, ας έρθει πίσω η δραχμή με τα συνεπακόλουθά της, όποια και να είναι, τώρα, σε δυό χρόνια ή σε πέντε. Το ίδιο κάνει. Οι εργατικοί θα επιβιώσουν. Οι τεμπέληδες και καιροσκόποι, άς ψοφήσουν.
Συνταγματάρχης εν αποστρατεία ( μόνον )
