Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Ζωγραφίζοντας
το άστρο της χαράς
Κάποιο
ηλιοβασίλεμα με αγκάλιασε
τα
μυστικά μου να σου χαρίσω λαχταράς
μια
και το φεγγάρι μου τα χάλασε.
Μου
ζήτησε να ζωγραφίσω βιαστικά
Και
πονούσε πάντα με αναφιλητά
Γιατί
έχανε τους δανεισμένους φωτισμούς
Και
έκλεγε τους αβασίλευτους καημούς.
Παρατηρητές
των ουρανών απορούσαν
Μου
χάρισαν την σκέψη τους, για το άστρο της χαράς
Το
διάστημα του έρωτα και της τρυφερότητας, μου όρισαν
Γιατί
δέθηκε η νύχτα με το λιμάνι της καρδιάς.
Ζωγραφίζοντας
το άστρο της χαράς
Θαμπό
το φως της λάμψης μου φάνηκε
Δανείστηκα
το φως του εσπερινού ουρανού
Τούτη
η σελήνη με την εμφάνισή μου χάρηκε.
