Το έστειλε ο Κώστας Καρασώτος
Αλέκος Παπαναστασίου
Περιχαρής η υπουργός Παιδείας μάς ανακοίνωσε
ότι το 77% των υποψηφίων εισάγονται σε
κάποια σχολή. Χαρά μεγάλη για
πολλές οικογένειες που καμαρώνουν το βλαστάρι τους να μπαίνει σε πανεπιστημιακό Τμήμα με 600 μόρια.
Δεν είναι μόνο η απαξίωση της ακαδημαϊκής έννοιας. Είναι και η δημιουργία χιλιάδων νέων αστοιχείωτων ανέργων που θα
αποστραγγίζουν οικονομικά τις οικογένειες τους προκειμένου να κάνουν μία τρύπα
στο νερό
Σε μία «έξυπνη» χώρα, το Τμήμα
Μαθηματικών της Σάμου θα ήταν μία σχολή παγκόσμιας εμβέλειας. Ενα
συμβολικό σημείο ακαδημαϊκής αναφοράς στο νησί του Πυθαγόρα. Κορυφαίοι μαθηματικοί, σε ιδανικό φυσικό
περιβάλλον, θα μπορούσαν να διακονούν στην εξέλιξη της επιστήμης τους, σε έναν
κόσμο δικτυωμένο, όπου δεν έχει πλέον και τόση σημασία το σημείο στο οποίο
βρίσκεσαι.
Σε αυτή τη
σχολή, λοιπόν, η βάση εισαγωγής για φέτος είναι 3.125 μόρια. Πρακτικά αυτό σημαίνει
ότι μπορείς να περάσεις
με λευκή κόλλα στα Μαθηματικά, στη Φυσική και στη Χημεία και με δυο λέξεις στο μάθημα της
Νέας Ελληνικής Γλώσσας.
Θα μου πείτε ότι είναι εύκολο να μπεις, αλλά κομματάκι δύσκολο να βγεις
μαθηματικός. Εντάξει, αλλά σκεφτείτε τώρα και τους γονείς του παιδιού που λέει
ότι θα πάει να σπουδάσει Μαθηματικά
έχοντας συγκεντρώσει
3.125 μόρια. Για τι ακριβώς θα
πληρώσουν αυτοί οι άνθρωποι; Το γιορτινό τραπέζι, για το παιδί που
πέρασε στο Πανεπιστήμιο, θα τους κοστίσει πολύ πιο ακριβά από όσο πιστεύουν. Θα
κοστίσει και στο ίδιο το παιδί που θα πάει στη Σάμο, θα ταλαιπωρηθεί μερικά
χρόνια, δεν θα καταφέρει να πάρει πτυχίο και θα χάσει πολύτιμο χρόνο από την
προσπάθεια για επαγγελματική αποκατάσταση. Και ακόμα χειρότερα: μπορεί το παιδί
αυτό, κουτσά-στραβά, με λίγη συνδικαλιστική δράση και ακτιβισμό, να πάρει το
χαρτί που θα του επιτρέψει στο μέλλον να μπει σε σχολείο για να διδάξει
Μαθηματικά. Και αλοίμονο σε αυτούς που θα βρεθούν στα θρανία ενώπιον του.
Περιχαρής η υπουργός Παιδείας μας
ανακοίνωσε ότι το 77% των υποψηφίων
εισάγονται σε κάποια σχολή. Χαρά μεγάλη για πολλές οικογένειες που
καμαρώνουν το βλαστάρι τους να μπαίνει σε πανεπιστημιακό Τμήμα
με 600 μόρια για να σπουδάσει Διαχείριση
Περιβάλλοντος. Δεν είναι μόνο η απαξίωση της ακαδημαϊκής έννοιας. Είναι και η δημιουργία χιλιάδων νέων αστοιχείωτων
ανέργων που θα αποστραγγίζουν οικονομικά τις οικογένειες τους προκειμένου να
κάνουν μία τρύπα στο νερό.
Όλοι πλέον μπορούν να γίνουν
κάπου φοιτητές. Μηχανικός
Πληροφοριακών Συστημάτων (ουάου!) με
3.100 μόρια. Βιοσυστήματα και
Γεωργική Μηχανική με 875 μόρια. Κάποιοι θα πάρουν το πάσο και την αναβολή και
θα δοκιμάσουν ξανά την τύχη τους. Άλλοι θα ποντάρουν τις ελπίδες τους σε λάθος
χαρτί, θα ζήσουν την αυταπάτη και απλώς θα καθυστερήσουν τη συνάντηση τους με
την αποτυχία. Και παράλληλα ο φορολογούμενος συνεχίζει να πληρώνει για σχολές
που δεν προσφέρουν επαγγελματικό αντίκρυσμα, μόνο και μόνο για να αιμοδοτούνται
οικονομικά οι τοπικές κοινωνίες και να καμαρώνει η οικογένεια για την «επιτυχία» του παιδιού.
Μιλάμε για μία χυδαία χρόνια μορφή λαϊκισμού που συντηρείται διακομματικά
καθώς πατάει στα ιερά και στα όσια, στα ταμπού μίας κοινωνίας που ακόμα θεωρεί
το «πανεπιστημιακό
χαρτί» ως μέσο επαγγελματικής αποκατάστασης. Και φυσικά, αν αποκατασταθεί, επιτέλους, η βάση του 10 θα σηκωθεί τσουνάμι
διαμαρτυριών για τις λαϊκές οικογένειες που στερούνται το δικαίωμα να
σπουδάσουν τα παιδιά τους, τη δικτατορία της αριστείας και άλλα γραφικά. Κανένας δεν θα πει ότι
υπάρχουν τμήματα που πρέπει να κλείσουν γιατί κατασπαταλούν τα λεφτά των
φορολογουμένων και εξαντλούν τα όνειρα και τα νιάτα των παιδιών για ένα εκκωφαντικό τίποτα.
