Γιώργος Παππούς
Μπορεί το Αναπτυξιακό Σχέδιο της κυβέρνησης να
χαρακτηρίζεται από την έλλειψη σαφών ποσοτικών στόχων σε πολλά από τα κεφάλαια
που έχει, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι ο ΕΝΦΙΑ δεν πρόκειται να καταργηθεί παρά μόνο όταν ο ήλιος
δύσει από την Ανατολή.
Στο ειδικό κεφάλαιο για τη φορολογία, το Σχέδιο κάνει αναφορά στην εξίσωση αντικειμενικών- εμπορικών αξιών, που συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο τεχνικών διαβουλεύσεων με τους Θεσμούς. Αφήνοντας κανείς στην άκρη το σχέδιο, που προβλέπει «διπλές» αντικειμενικές αξίες (άλλη Τιμή Ζώνης για τις μεταβιβάσεις ακινήτων και άλλη Τιμή Ζώνης για τον ΕΝΦΙΑ), προς αποφυγήν των «αλμυρών» εκκαθαριστικών τον Αύγουστο, δεν μπορεί παρά να «κολλήσει» στη δέσμευση της κυβέρνησης για τη… διαιώνιση του ΕΝΦΙΑ:
«Αυτή η προσαρμογή (σ.σ. αντικειμενικών- εμπορικών αξιών) θα καταστήσει βιώσιμα, μακροπρόθεσμα, τα έσοδα (2,65 δισ. Ευρώ) και θα οδηγήσει σε δίκαιη κατανομή του φόρου επί των ακινήτων. Επιπλέον, η προσαρμογή αυτή θα ευθυγραμμίσει το ελληνικό κράτος με τις δικαστικές αποφάσεις του ΣτΕ, εξαλείφοντας τις σχετικές δικαστικές διαφορές», αναφέρει χαρακτηριστικά η επίμαχη παράγραφος κι αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι όπως και να μετονομαστεί ο ΕΝΦΙΑ, ο εισπρακτικός στόχος δεν αλλάζει.
Από την παραπάνω διατύπωση ανακύπτουν, πάντως, δύο ζητήματα. Η κυβέρνηση αναλαμβάνει δέσμευση για είσπραξη 2,65 δις ευρώ και μάλιστα μακροπρόθεσμα, δηλαδή σε βάθος χρόνου, παρά το ότι στα ψηφισμένα αντίμετρα προβλέπεται η μείωση των εσόδων του ΕΝΦΙΑ κατά 209 εκατ. ευρώ το 2020. Έχει αλλάξει κάτι σε σχέση με αυτό;
Το δεύτερο είναι η αναφορά σε «δίκαιη κατανομή» του φόρου. Υπάρχει πρόθεση αλλαγής της δομής του ΕΝΦΙΑ και μεταφοράς φορολογικών βαρών σε μεσαία και υψηλότερα κλιμάκια;
Η ουσία είναι ότι αυτή τη στιγμή ο φόρος ακινήτων ανέρχεται στο 1,8% του ΑΕΠ, όπως αποτυπώνεται στο Αναπτυξιακό Σχέδιο, ενώ συνολικά οι φόροι στα ακίνητα διαμορφώνονται στο 2,8% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, που είναι με διαφορά το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη, με μόνη βαρύτερη φορολογία ακινήτων αυτή στη Γαλλία.
Αρκεί να αναφερθεί ότι μπαίνοντας στην κρίση, το σύνολο των φόρων στην ακίνητη περιουσία ήταν 0,8% του ΑΕΠ, όπως επίσης ότι η πτώση των επενδύσεων στην κτηματαγορά τα τελευταία 10 χρόνια έφτασε στο 11% του ΑΕΠ, συμπαρασύροντας το σύνολο των επενδύσεων στην ελληνική οικονομία.
Στο ειδικό κεφάλαιο για τη φορολογία, το Σχέδιο κάνει αναφορά στην εξίσωση αντικειμενικών- εμπορικών αξιών, που συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο τεχνικών διαβουλεύσεων με τους Θεσμούς. Αφήνοντας κανείς στην άκρη το σχέδιο, που προβλέπει «διπλές» αντικειμενικές αξίες (άλλη Τιμή Ζώνης για τις μεταβιβάσεις ακινήτων και άλλη Τιμή Ζώνης για τον ΕΝΦΙΑ), προς αποφυγήν των «αλμυρών» εκκαθαριστικών τον Αύγουστο, δεν μπορεί παρά να «κολλήσει» στη δέσμευση της κυβέρνησης για τη… διαιώνιση του ΕΝΦΙΑ:
«Αυτή η προσαρμογή (σ.σ. αντικειμενικών- εμπορικών αξιών) θα καταστήσει βιώσιμα, μακροπρόθεσμα, τα έσοδα (2,65 δισ. Ευρώ) και θα οδηγήσει σε δίκαιη κατανομή του φόρου επί των ακινήτων. Επιπλέον, η προσαρμογή αυτή θα ευθυγραμμίσει το ελληνικό κράτος με τις δικαστικές αποφάσεις του ΣτΕ, εξαλείφοντας τις σχετικές δικαστικές διαφορές», αναφέρει χαρακτηριστικά η επίμαχη παράγραφος κι αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι όπως και να μετονομαστεί ο ΕΝΦΙΑ, ο εισπρακτικός στόχος δεν αλλάζει.
Από την παραπάνω διατύπωση ανακύπτουν, πάντως, δύο ζητήματα. Η κυβέρνηση αναλαμβάνει δέσμευση για είσπραξη 2,65 δις ευρώ και μάλιστα μακροπρόθεσμα, δηλαδή σε βάθος χρόνου, παρά το ότι στα ψηφισμένα αντίμετρα προβλέπεται η μείωση των εσόδων του ΕΝΦΙΑ κατά 209 εκατ. ευρώ το 2020. Έχει αλλάξει κάτι σε σχέση με αυτό;
Το δεύτερο είναι η αναφορά σε «δίκαιη κατανομή» του φόρου. Υπάρχει πρόθεση αλλαγής της δομής του ΕΝΦΙΑ και μεταφοράς φορολογικών βαρών σε μεσαία και υψηλότερα κλιμάκια;
Η ουσία είναι ότι αυτή τη στιγμή ο φόρος ακινήτων ανέρχεται στο 1,8% του ΑΕΠ, όπως αποτυπώνεται στο Αναπτυξιακό Σχέδιο, ενώ συνολικά οι φόροι στα ακίνητα διαμορφώνονται στο 2,8% του ΑΕΠ, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, που είναι με διαφορά το υψηλότερο ποσοστό στην Ευρώπη, με μόνη βαρύτερη φορολογία ακινήτων αυτή στη Γαλλία.
Αρκεί να αναφερθεί ότι μπαίνοντας στην κρίση, το σύνολο των φόρων στην ακίνητη περιουσία ήταν 0,8% του ΑΕΠ, όπως επίσης ότι η πτώση των επενδύσεων στην κτηματαγορά τα τελευταία 10 χρόνια έφτασε στο 11% του ΑΕΠ, συμπαρασύροντας το σύνολο των επενδύσεων στην ελληνική οικονομία.
