Μιά φορά και έναν καιρό, ένας κυνηγός
κοίταζε στο έδαφος ψάχνοντας ίχνη.
Συνάντησε έναν
ξυλοκόπο, ο οποίος τον ρώτησε:
-"Τί ψάχνεις;"
- "Ψαχνω ίχνη ενός λιονταριού, μήπως είδες τα ίχνη του, ή ξέρεις πού έχει τη
φωλιά του;" λέει ο κυνηγός.
- "όχι μόνο τα ίχνη του, και το ίδιο το λιοντάρι μπορώ να σου δείξω,
εδώ κοντά είναι", απάντησε ο ξυλοκόπος.
Τότε ο κυνηγός
χλώμιασε, τα δόντια του άρχισαν να χτυπάνε απο το φόβο του και είπε:
-"Φίλε, σου είπα, λιονταριού χνάρια
ψάχνω να βρώ, δέν ψάχνω το λιοντάρι!"."..
Απόδοση από το πρωτότυπο Ανδρέας Μελεζιάδης
***************************************************************
***************************************************************
Δειλὸς
κυνηγὸς καὶ δρυτόμος
Λέοντός
τις κυνηγὸς ἴχνη ἐπεζήτει· δρυτόμον δὲ ἐρωτήσας εἰ εἶδεν ἴχνη λέοντος καὶ ποῦ
κοιτάζει, ἐφη·
"Καὶ αὐτὸν τὸν λέοντά σοι ἤδη δείξω".
Ὁ δὲ
ὠχριάσας ἐκ τοῦ φόβου καὶ τοὺς ὀδόντας συγκρούων εἶπεν·
"
Ἴχνη μόνα ζητῶ, οὐχὶ αὐτὸν τὸν λέοντα"..
Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ…
Ὅτι τοὺς θρασεῖς καὶ δειλοὺς ὁ μῦθος ἐλέγχει, τοὺς τολμηροὺς ἐν τοῖς
λόγοις καὶ οὐκ ἐν τοῖς ἔργοις.
