ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ 52. Η οχιά και η λίμα .

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

     Μιά φορά και έναν καιρό, μιά οχιά μπήκε στο εργαστήριο ενός μεταλλουργού και ζητούσε ελεημοσύνη απο τα διάφορα σκεύη και εργαλεία.

    Όλα της δώσανε απο κάτι, έπειτα ζήτησε και απο τη λίμα.

    Αλλα η λίμα απάντησε:

  ‘’Είσαι αφελής άν νομίζεις οτι θα πάρεις κάτι απο εμένα. Εγώ δε συνηθίζω να δίνω, αλλά να παίρνω κάτι από όλους’’.

 Απόδοση από το πρωτότυπο Ανδρέας Μελεζιάδης
***************************************************************

Ἔχις καὶ ῥίνη

    Ἔχις εἰσελθὼν εἰς χαλκουργοῦ ἐργαστήριον παρὰ τῶν σκευῶν ἔρανον ᾔτει.

    Λαβὼν δὲ παρ᾿ αὐτῶν ἧκε πρὸς τὴν ῥίνην καὶ αὐτὴν παρεκάλει δοῦναί τι αὐτῷ.

    Ἡ δὲ ὑποτυχοῦσα εἶπεν·

 ‘’  Ἀλλ᾿ εὐήθης εἶ παρ᾿ ἐμοῦ τι ἀποίσεσθαι οἰόμενος, ἥτις οὐ διδόναι, ἀλλὰ λαμβάνειν παρὰ πάντων εἴωθα.’’

Ο ΜΥΘΟΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΟΤΙ…

Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι μάταιοί εἰσιν οἱ παρὰ φιλαργύρων τι κερδανεῖν προσδοκῶντες.

Ο χαμένος Κήπος του Λευκού Πύργου και το θέατρό του.

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

https://thessmemory.wordpress.com/

    Για πενήντα χρόνια, από το 1907 ως το 1956, λειτούργησε δίπλα στο σύμβολο της πόλης, ο περίφημος Κήπος του Λευκού Πύργου με θέατρο, αίθουσες ψυχαγωγίας και «τραπεζάκια έξω». Το ιστορικό συγκρότημα, κτίσμα του σπουδαίου αρχιτέκτονα Ξενοφώντα Παιονίδη, κατεδαφίστηκε για να επεκταθεί το πάρκο…

    Η πλατεία ανάμεσα στο Λευκό Πύργο και το Βασιλικό Θέατρο επί πενήντα χρόνια, στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα, ήταν διάσημος χώρος ψυχαγωγίας, κοσμικών και ερωτικών επαφών πλουσίων Θεσσαλονικέων, επισκεπτών της πόλης και στρατών κατοχής που σύχναζαν στον «Κήπο», το αριστοκρατικό εστιατόριο και ζαχαροπλαστείο, και το «Θέατρο του Λευκού Πύργου». Ο Κήπος του Λευκού Πύργου  με το κτιριακό συγκρότημα  απλώνονταν στο χώρο μεταξύ του  Πύργου και του σωζόμενου Βασιλικού θεάτρου που κατασκευάστηκε το 1939. Αρχιτεκτονικός πυρήνας του Κήπου, που χτίστηκε σε σχέδια του διακεκριμένου αρχιτέκτονα Ξενοφώντα Παιονίδη, με αρχαία και βυζαντινά οικοδομικά υλικά του γειτονικού κατεδαφισθέντος βυζαντινού τείχους, ήταν το νεοκλασικό διώροφο συγκρότημα που χτίστηκε το 1907 προς τιμήν του σουλτάνου Χαμίτ και περιλάμβανε το θέατρο, την

αίθουσα του χορού και δύο ακόμη ευρύχωρες αίθουσες για εστιατόριο. μπαρ και καφεζαχαροπλαστείο. Στον όροφο λειτουργούσε καμπαρέ ευρωπαϊκών προδιαγραφών με αρτίστες από όλη την Ευρώπη, καθώς και μια μεγάλη αίθουσα που κατά καιρούς χρησιμοποιήθηκε από καλλιτεχνικά και εθνοτοπικά σωματεία. Από το 1913 στον Κήπο του Λευκού Πύργου λειτούργησε και κινηματογράφος.

 «Το μεγαλύτερον κοσμικόν κέντρον της Ανατολής»

    Ο Κήπος, που ήταν για πέντε σχεδόν δεκαετίες η καρδιά της κοσμικής, πολιτικής και καλλιτεχνικής ζωής της Θεσσαλονίκης, δημιουργήθηκε από το μπάζωμα της θάλασσας ανατολικά του Λευκού Πύργου. Το ψυχαγωγικό αυτό συγκρότημα νοικιαζόταν με δημοπρασία για εκμετάλλευση από το οθωμανικό δημόσιο, στην αρχή από Εβραίους και αργότερα και για αρκετά χρόνια από τον Έλληνα

επιχειρηματία Κωνσταντίνο Ρώμπαπα. Οι επιχειρηματίες το διαφήμιζαν στον Τύπο ως «το μεγαλύτερον κοσμικόν κέντρον της Ανατολής» και «το αριστοκρατικότερον κέντρον της Θεσσαλονίκης».

    Την πρώτη δεκαπενταετία λειτουργίας του ο Κήπος του Λευκού Πύργου συγκέντρωνε αριστοκράτες της πολυεθνικής Θεσσαλονίκης και Τούρκους στρατιωτικούς ως το 1912 και στη διάρκεια του πρώτου παγκόσμιου πολέμου αξιωματικούς των συμμαχικών στρατευμάτων, καθώς και πλούσιους ξένους επισκέπτες, εμπόρους και τραπεζίτες. Το Σεπτέμβριο του 1916 στον Κήπο συγκεντρώθηκαν οι οπαδοί της Εθνικής Άμυνας με επικεφαλής την Τριανδρία (Ελευθέριο Βενιζέλο, Παναγιώτη Δαγκλή και Παύλο Κουντουριώτη), που ίδρυσε την κυβέρνηση Θεσσαλονίκης. Στις αίθουσες του Κήπου γίνονταν όλες σχεδόν οι κοσμικές εκδηλώσεις της πόλης, χοροεσπερίδες, ακόμη συναυλίες (όπως του Αιμίλιου Ριάδη το 1922), `διαλέξεις, λογοτεχνικά βραδινά, ακόμη και εκθέσεις ζωγραφικής (όπως του ζωγράφου Σπύρου Παπαλουκά το 1924).

    Μετά τον πρώτο πόλεμο ο Κήπος εξελίχτηκε σε κέντρο με πολυμελή ορχήστρα που προσείλκυε μεσοαστικά στρώματα για τους αποκριάτικους και τους σχολικούς χορούς. Διάσημοι χοροί που γίνονταν στον Κήπο ήταν του Ασύλου του Παιδιού, του ορφανοτροφείου «Μέλισσα», της Φιλοπτώχου Αδελφότητος, του «Προσφυγικού Φοίνικος», της «Λευκής Άρκτου», δηλαδή των Ρώσων εμιγκρέδων που έφτασαν στη Θεσσαλονίκη μετά την οκτωβριανή επανάσταση του 1917, της Ενώσεως Συντακτών κ.α.

Θεατρικές δόξες

    Το ψυχαγωγικό συγκρότημα του Λευκού Πύργου ήταν περίφημο για το θέατρό του, όπου έπαιξαν οι καλύτεροι ηθοποιοί που εμφανίστηκαν προπολεμικά στη Θεσσαλονίκη. Από τη σκηνή του ιστορικού θεάτρου του Λευκού Πύργου πέρασαν αξιόλογοι ελληνικοί και ξένοι θίασοι και ονομαστοί πρωταγωνιστές.

    Αναφέρουμε μερικές μόνο παραστάσεις ιστορικών θιάσων που ανέβηκαν στο Θέατρο του Λευκού Πύργου. Το 1908 ο θίασος Μαρίκας Κοτοπούλη-Ελένης Ταβουλάρη έπαιξε τον «Οιδίποδα τύραννο» του Σοφοκλή και την «Ευτυχία» του Μπερνστάιν. Είναι χαρακτηριστικό ότι επί χρόνια η Κοτοπούλη έφερνε στο θέατρο του Λευκού Πύργου όλες τις μεγάλες επιτυχίες της Αθήνας. Ακολούθησε την ίδια χρονιά ο θίασος Γ. Γεννάδη – Αικατερίνης Βερώνη που μεταξύ των άλλων έπαιξε, παρουσία του οθωμανού αστυνομικού διευθυντή της πόλης, το αντισουλτανικό έργο «Βατάν» (Πατρίδα) του Ναμίκ Κεμάλ μεταφρασμένο στα ελληνικά.

    Το 1910 ο θίασος της Κυβέλης έπαιξε τη «Φωτεινή Σάντρη» του Γρηγόριου Ξενόπουλου που είχε μεγάλη επιτυχία στην Αθήνα, ενώ και τα επόμενα χρόνια η μεγάλη ηθοποιός παρουσίασε αρκετά έργα στο θέατρο του Λευκού Πύργου. Κάθε χρόνο, το Πάσχα και το καλοκαίρι ανεβαίνουν πολλοί αθηναϊκοί θιάσοι και οι σημαντικότεροι δίνουν ραντεβού με τη θεατρική κοινωνία της Θεσσαλονίκης στο θέατρο του Λευκού Πύργου.   Αναφέρουμε μόνο ενδεικτικά μερικά ονόματα μεγάλων ηθοποιών που εμφανίστηκαν σ’ αυτό το θέατρο: Αφροδίτη Λαουτάρη, Βρυσηίς Παντοπούλου, Χριστόφορος και Μαρίκα Νέζερ, Αλίκη και Κώστας Μουσούρης, Ελένη Χαλκούση, Δημήτρης  Μυράτ, Παρασκευάς Οικονόμου, Βασίλης Αυλωνίτης, Νίκος Σταυρίδης, Μάνος Κατράκης, Κούλης Στολίγκας κ.ά.

    Μεγάλη κίνηση είχε το Θέατρο του Λευκού Πύργου στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής όπου έπαιξαν αρκετοί θίασοι. Το 1943 η «Καλλιτεχνική Εταιρεία» ανέβασε εκεί τους «Ηρακλείδες» του Ευριπίδη σε μετάφραση Κώστα Βάρναλη, σκηνοθεσία Κυριαζή Χαρατσάρη και σκηνικά Γιάννη Τσαρούχη. Στο θέατρο του Λευκού Πύργου πέρα από τους ελληνικούς θιάσους εμφανίστηκαν και αρκετοί ιταλικοί, γαλλικοί ακόμη και ισπανικοί θίασοι πρόζας, οπερέτας και μελοδράματος.

    Το κτιριακό συγκρότημα του Θεάτρου του Λευκού Πύργου κατεδαφίστηκε αναιτιολόγητα το καλοκαίρι του 1956. Ένα ιστορικό συγκρότημα που συνδέθηκε με την ιστορία της πόλης, ακολούθησε τη μοίρα άλλων σημαντικών κτηρίων της πόλης. Η επίσημη δικαιολογία ήταν ότι τα κτήρια ήταν σαθρά και έπρεπε να κατεδαφιστούν προκειμένου να επεκταθεί η νέα παραλία και να «καθαρίσει» η πλατεία γύρω από το μνημείο του Λευκού Πύργου. Οι τοπικές εφημερίδες δημοσίευσαν φωτογραφίες από τις εργασίες κατεδάφισης τον Ιούνιο του 1956. «Ένα ιστορικόν κέντρον της Θεσσαλονίκης που το εξαφανίζει η σκαπάνη του πολιτισμού», έγραφε σε λεζάντα φωτογραφίας με το κατεδαφιζόμενο συγκρότημα η εφημερίδα «Ελληνικός Βορράς» στις 17 Ιουνίου 1956. Και μια άλλη, με ποιητική διάθεση, έδειχνε το υπό κατεδάφιση συγκρότημα του Κήπου και μιλούσε για το τέλος μιας εποχής: «Όπως πεθαίνει στην αφάνεια ένας γέρος και ξεπεσμένος αριστοκράτης»…

Άντε και με μπούρκα!

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Χρήστος Μπολώσης, Υποστράτηγος ε.α

    Το ημερολόγιο έδειχνε: Παρασκευή 25 Μαρτίου. Στο μυαλό του κάθε Έλληνα, που έχει λίγο παραπάνω μυαλό από της κότας και έχει και κάνα δυό πτυχία περισσότερα από τον Υπουργό Παιδείας (sic) κ. Φίλη, γνωρίζει ότι αυτήν την ημέρα εορτάζουμε την εξέγερση του Έθνους για την αποτίναξη του Οθωμανικού (και όχι τουρκικού, θα μας πουν οι κανονικοί και όχι οι γιαλαντζί ιστορικοί) ζυγού.

    Βεβαίως οι «διαβασμένοι» στα φροντιστήρια της «Φαλμεράϊερ Α.Ε.» περιστασιακοί και εκτελούντες διατεταγμένοι υπηρεσία «ιστορικοί», θα μας πουν ότι ακριβώς τότε δημιουργήθηκε και το Ελληνικό Έθνος.    Να, κάτι τέτοια διαβάζω και αν ξανακούσω ποτέ σαν άνθρωπος, αφού με κουφαίνουν συστηματικώς και αδιαλείπτως, να καλέσω τον Φίλη να του κάνω το τραπέζι και καλά να πάθω. Είπα λοιπόν να ψάξω να δω πώς ορίζεται το «Έθνος». Ανοίγω το εγκυρότατο λεξικό «Ήλιος» και διαβάζω: «Σύνολον ανθρώπων κοινής καταγωγής κοινών παραδόσεων, κοινής ιστορίας και κοινών ηθών και εθίμων». Κάτι τέτοιο διάβασα και στην Βικιπαίδεια. Πάει καλά σκέφτηκα. Καλά μας τα είπαν τότε στο σχολείο.

    Εμείς, δεν θα προσπαθήσουμε να βάλουμε μυαλό, ούτε έχουμε και την διάθεση άλλωστε, σε ανιστόρητους νόες αραδιάζοντας επιχειρήματα για να πείσουμε τα αλαλάζοντα κύμβαλα, περί της ορθότητος ή μη των απόψεών τους, διότι πώς να τα βάλεις με τους ηλιθίους. Έτσι κι’ αλλιώς τα ξέρουν όλα…

    Σε μία κυβέρνηση που δεν γνωρίζουν ότι υπάρχουν θαλάσσια σύνορα μεταξύ των κρατών, ότι η Ήπειρος είναι γεωγραφικό διαμέρισμα και όχι Νομός, ότι ο Στρατός δεν είναι για να σκουπίζει και να ξεσκατώνει λαθρομετανάστες, ότι τα Hot Spot ο ένας υπουργός τα βλέπει ως καύχημα και ο άλλος ως Νταχάου, δεν έχεις να πεις και πολλά πράγματα, διότι, ως γνωστόν, «τον μελαμψό άνδρα κι’ αν τον πλένεις το αφρόλουτρό σου χαλάς» (απέφυγα και το ρατσιστικό τσιτάτο…). 

    Και για να επανέλθουμε στα της Εθνικής μας εορτής. Παλιότερα, στις παρελάσεις της 25ης Μαρτίου βλέπαμε περήφανα τα Ελληνόπουλα να παρελαύνουν ντυμένα με τις εθνικές φορεσιές μας..

    Σιγά – σιγά και όταν ο λαός ήρθε στην εξουσία, δυστυχώς όχι μόνος του αλλά με το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, μας προέκυψε σ ’ ένα σχολείο της Νέας Μηχανιώνας της Χαλκιδικής ο Τσενάϊ (Αλβανός με πατέρα αξιωματικό της Σιγκούρμι, ήγουν της αλβανικής ΕΥΠ), ο οποίος δήλωνε, προς πάσαν κατεύθυνση, ότι αισθάνεται Έλληνας. Και επειδή, σύμφωνα με τους δασκάλους του, ήταν το καλύτερο μυαλό σε όλη την Νοτιοανατολική Ευρώπη, τας Καναρίους νήσους, το MAHRΕB, την Μέση Ανατολή και το Ανατολικό Τιμόρ, έπρεπε να πάρει στα χέρια του την Ελληνική σημαία και να παρελάσει ως σημαιοφόρος.

    Έγινε χαμός! Οι φασίστες της Χαλκιδικής, δηλαδή το 99% των κατοίκων αντέδρασαν. Οι προοδευτικοί, δηλαδή το 0,5% πείσμωσαν. Μερικοί, για να δείξουν την συμπαράστασή τους στον αδικημένο Οδυσσέα, τον βάφτισαν (να μη ξεχάσουν να του στείλουν λαμπάδα το Πάσχα…). Και τα χρόνια πέρασαν, ο Οδυσσέας μεγάλωσε και πήγε να συνεχίσει τις σπουδές του στην Αμερική (ο φουκαράς ο Αλβανός…) και από ‘κει μας κοροϊδεύει, ότι όσα έλεγε δεν τα πίστευε αλλά τον έβαζαν να τα πεί. Και όλα αυτά, χωρίς ο νουνός του να τον συνετίζει (π.χ. να μη του στείλει λαμπάδα το Πάσχα, ούτε καινούργια παπούτσια).

    Κάπου είχαν ηρεμίσει τα πράγματα, ώσπου μια μέρα εμφανίζεται από το πουθενά ο ΣΥΡΙΖΑ, με τα ωραία του. Με τις Τασούλες του, με τις Σίες του, με τους Φίληδές του, με τους Μουζάλες του, με τους Καρανικήτες του (στο διαδίκτυο κυκλοφορεί το ευφυέστατο: «Το κακό δεν είναι που ο φίλος του Αλέξη έγινε σύμβουλος.  Το κακό είναι που ένας φίλος του Καρανικήτα έγινε πρωθυπουργός»), με τις ντομάτες γεμιστές, με τους Κοντονήδες του, με τα Κάπιταλ κοντρόλ του και όλα όσα τέλος πάντων μπορεί να διαθέτει ένας παράδεισος που είναι ασυνάρτητος, ανιστόρητος και απρογραμμάτιστος.

    Και εδώ ακριβώς, είναι που εμφανίζεται στην παρέλαση η μαντήλα…
    Μια μαθήτρια από την λαγγεμένη ανατολή των χιλίων και μιάς νυχτών και του Αλή Μπαμπά και των 40 κλεφτών, παρελαύνει - ως παραστάτης παρακαλώ της Ελληνικής σημαίας - στην προχθεσινή παρέλαση. Κάποιοι είπαν: «Μα είναι άριστη μαθήτρια η καλύτερη των Καναρίων νήσων, του MAHREB και των άλλων δημοκρατικών δυνάμεων». Και στα Αρχαία Ελληνικά είναι καλύτερη; Και στα Θρησκευτικά; Και στην Ελληνική ιστορία; Να με συγχωρούν οι κ.κ. καθηγητές, αλλά να μου επιτρέψουν να αμφιβάλω. Αλλά κι’ έτσι νάναι τόση κάψα είχανε πιά να δούνε παραστάτη της Ελληνικής σημαίας ένα απόγονο του Κιουταχή, ή του Ιμπραήμ, ή του Δαρείου και της Παρισάτιδος, οι οποίοι ως γνωστόν σκάρωσαν παίδας δύο; Κάποια φόρμουλα θα μπορούσαν να βρουν να το αποφύγουμε και αυτό το πικρό ποτήριο. Πώς επί παραδείγματι βρήκαν, σε χρόνο ρεκόρ είναι η αλήθεια, «πάτημα» την πλημμελή ενημέρωση και ακύρωσαν την εκδρομή του Λυκείου Ξάνθης στο Ευρωκοινοβούλιο επειδή τη χρηματοδότηση είχε αναλάβει η Χρυσή Αυγή; Εκεί εξαντλήθηκαν τα αντανακλαστικά τους;

    Επειδή έχω κάμποσα χρόνια διδακτικής πείρας σε Στρατιωτικές Σχολές, γνωρίζω, πάντοτε βεβαίως υπάρχουν οι ελαχιστότατες εξαιρέσεις, πόσο άριστοι μπορεί να είναι αλλοδαποί μαθητές. Μάλιστα σε κάποια σχολή είχαμε απορία πώς κάποιος αλλοδαπός συμφοιτητής μας διέπρεπε σε διαγωνίσματα που εμείς κουμπουριάζαμε. Το μυστήριο λύθηκε προς το τέλος της εκπαιδεύσεως, όταν μάθαμε ότι ο φίλος σύμμαχος έγραφε στα διαγωνίσματα με… μαύρο μολύβι με ό,τι αυτό συνεπάγεται…(Πάσα ομοιότης ή συσχέτιση με υπαρκτά πρόσωπα είναι τυχαία, που έλεγαν και οι παλιές Ελληνικές ταινίες…)

    Τώρα επί της ουσίας. Ρε παλικάρια είστε με τα καλά σας; Την Λεϊλά, της οποίας πιθανώς ο προ-προ-πάππος μπορεί να είχε παρενοχληθεί σεξουαλικώς από τον Καραϊσκάκη ή να είχε μαζέψει τις φάπες του από τον Κολοκοτρώνη στην Άλωση της Τροπολιτσάς ή να του είχε καψαλίσει τον απαυτό ο Κανάρης, βρήκατε να βάλατε να παραστέκει και να φρουρεί την σημαία, διότι, αν δεν το ξέρετε, ο σημαιοφόρος και οι παραστάτες θεωρούνται και οι φρουροί της σημαίας. Ρε συνέλθετε λίγο και σταματείστε τις αφέλειες. Δεν έχουν καμμία θέση δίπλα στο ιερό σύμβολο που ενσαρκώνει την έννοια του Έθνους και ασφαλώς δεν είναι απλώς ένα πανί (τ’ ακούς Μίλτο;), κάποιοι που μπορεί αύριο (δεν έχουν δα και ορκισθεί και για το αντίθετο), να είναι απέναντί της. Αυτό είναι δυνατόν να το καταλάβουν οι διάφοροι;

    Εκτός πιά, αν ο πατέρας της Σεχραζάτ είναι υποψήφιος επενδυτής και κοιτάμε να τον καλοπιάσουμε. Αυτό μόνον ο κ. Μάρδας το γνωρίζει. Εμείς πιά τι να πούμε; Απλώς να ευχηθούμε στις 28 Οκτωβρίου να δούμε και την Φατμέ να παρελαύνει με μπούρκα…

ΕΝΟΣ ΚΑΚΟΥ ΜΥΡΙΑ ΕΠΟΝΤΑΙ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Ν. Ι. Μέρτζος

    Ενός κακού μύρια έπονται. Στην δραματική οικονομική κατάσταση της Ελλάδος προστίθενται τα κύματα των προσφύγων και γεωπολιτικές εξελίξεις ανεξέλεγκτες σε πλανητική κλίμακα που, προς το παρόν, αδυνατεί να αντιμετωπίσει συλλογικά η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και η Ατλαντική Συμμαχία. Πληρώνουν το τίμημα των εγκληματικών επιδρομών τους στον Κόσμο του Ισλάμ, που προκάλεσαν την καταιγίδα των προσφυγικών κυμάτων προς την Ευρώπη. Και η Ελλάδα βρέθηκε αναπόδραστα στο μάτι του κυκλώνα διότι είναι η γέφυρα Δύσης-Ανατολής. Αν τυχόν η Δύση δεν ασφαλίσει την γέφυρά της προς την Ανατολή και το γεωπολιτικό θεμέλιο των ρευστών Βαλκανίων, θα προκληθεί νέο ντόμινο και θα βυθισθεί στο χάος το μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης. Αυτό διδάσκει η Ιστορία. Εξαγγέλλοντας το Δόγμα Τρούμαν ο Πρόεδρος Χάρρυ Τρούμαν έλεγε πριν 69 χρόνια στο Αμερικανικό Κογκρέσο: «Χρειάζεται μόνο ένα απλό βλέμμα στον χάρτη για να αντιληφθεί κανείς ότι η επιβίωση και η ακεραιότητα του Ελληνικού Έθνους έχουν μεγάλη αξία για θέσεις πολύ ευρύτερης σημασίας».

    Η αμείλικτη ελληνική πραγματικότητα διδάσκει ότι οι Έλληνες καταβάλλουμε τις αιματηρές θυσίες στο εγκληματικό πολιτικό Σύστημα. Δεν γεννήθηκαν με ανεμογκάστρι τα δάνεια, το φορολογικό και το ασφαλιστικό που τώρα συζητούνται ακόμη μια φορά. Το Σύστημα τα γέννησε για να εξαγοράσει πελατεία και αρνείται σήμερα να τα εξορθολογήσει για να μη χάσει πελατεία.

    Οι αριθμοί είναι ο καλύτερος τρόπος για να πεις τα μεγαλύτερα ψέματα, δήλωσε κάποτε ο Τσώρτσιλ.     Ωστόσο, αποτυπώνουν την πραγματικότητα. Πριν ένα χρόνο ο τότε υπουργός Επικρατείας για την     Καταπολέμηση της Διαφθοράς ανακοίνωσε ότι σε 3.500 φορολογικές υποθέσεις διαπιστώθηκε συνολική φοροδιαφυγή 7 δις. Και τόνισε:

    «Αυτόν τον πακτωλό του χρήματος έχει δικαίωμα και καθήκον να εισπράξει το Δημόσιο, αλλά δεν υπάρχουν ελεγκτές». Μετά 13 μήνες δεν ανακοινώθηκε ότι έχουν εισπραχθεί τα 7 δις των κλεμμένων φόρων.     Το 2011 είχαν γίνει στην Ελλάδα μόνον 22.000 φορολογικοί έλεγχοι ενώ σε πολύ μικρότερες χώρες υπό Μνημόνια έγιναν πολλαπλάσιοι: 30.000 στην Κύπρο και 558.000 στην Ιρλανδία.

    Είναι φυσικό επακόλουθο. Το Σύστημα:

         1ον Ληστεύει τους φορολογουμένους χωρίς καμιά ανταπόδοση υπηρεσιών. Έτσι και οι φορολογούμενοι το ληστεύουν αμυνόμενοι όταν και όπου μπορούν.

         2ον Δημιούργησε και επεκτείνει το χάος στο Δημόσιο ώστε να απασχολούνται με χαρτούρα οι μυριάδες διορισμένοι εκεί πελάτες του. Αλλιώς δεν θα είχαν σκοπό. Στα 20 χρόνια 1984-2014 δημοσιεύθηκαν 2.178 νόμοι, 14.248 προεδρικά διατάγματα και 17.638 αποφάσεις υπουργών. Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.

    Αυτό το χάος επί πλέον παρέχει άσυλο στους Μεγάλους Νονούς του Συστήματος. Είναι κοινό μυστικό ότι τα καύσιμα αριστεύουν στην φοροκλοπή και στο λαθρεμπόριο. Υπό την πίεση της «καταραμένης» τρόικας το Σύστημα ανακοίνωσε ότι εγκατέστησε ένα προηγμένο ηλεκτρονικό δίκτυο που «θα» παρακολουθεί νύχτα-μέρα την κίνηση των καυσίμων από την πηγή τους μέχρι τον τελικό καταναλωτή των πρατηρίων. Κατά διαβολική «σύμπτωση» το δίκτυο παρακολούθησης παθαίνει μόνιμα «τεχνική» εμπλοκή και, μετά τόσα χρόνια, δεν λειτούργησε πλήρως ποτέ. Πανωσάμαρα το χάος καθιστά νόμιμη την φοροκλοπή διότι στο κατ’ επίφαση «Κράτος Δικαίου» λειτουργούν τόσο πολλοί και πολύπλοκοι μηχανισμοί ώστε κάθε επιτήδειος μπορεί να χρωστάει αλλά να μην πληρώνει ποτέ. Κατά το 2010, πρώτο έτος εφαρμογής του Μνημονίου, είχαν βεβαιωθεί, αλλά δεν εισπράχθηκαν ποτέ, οφειλές φόρου 30 δις ενώ 2,5 εκατομμύρια φορολογικές δηλώσεις παρέμειναν στις Εφορίες ανεξέλεγκτες και μόνον το 3% ελεγχόταν κάθε χρόνο. 150.000 φορολογικές δίκες εκκρεμούσαν στα Δικαστήρια όπου χρειάζονται 7 έως 10 χρόνια για να τελεσιδικήσει η απόφαση. Και, όταν τελεσιδικήσει, δεν εκτελείται διότι απλώς ο υπόχρεος δεν πληρώνει πια επειδή είτε δεν μπορεί είτε δεν γουστάρει. 2,3 πολίτες, οι μισοί των φορολογουμένων οφείλουν 86,3 δις φόρους συν προσαυξήσεις, παρ’ ότι ρυθμίσθηκαν σε δόσεις. Ούτε το Δημόσιο πληρώνει τα χρέη του, όμως.

    Η γραφειοκρατία στην Ελλάδα κοστίζει το 6,8% του ΑΕΠ αλλά μόνον 3,5% κατά μέσον όρον στην Ε.Ε.  Μεταξύ των άλλων η χώρα είχε δεσμευθεί να καταργήσει ή να συνενώσει τους εκατοντάδες οργανισμούς του Δημοσίου που είναι άχρηστοι αλλά βολεύουν τους πελάτες του Συστήματος και, φυσικά, αυξάνουν κουτουρού τις δημόσιες δαπάνες και το έλλειμμα του Προϋπολογισμού. Ελάχιστα έπραξε το δόλιο Σύστημα.   Τον Μάιο 2014 λειτουργούσαν ακόμη στην Ελλάδα 1.504 οργανισμοί του Δημοσίου, στη Σουηδία 400 και στη Μεγάλη Βρετανία μόλις 300. Ωστόσο, μεταξύ 2009-2014 μειώθηκαν οι δημόσιες δαπάνες και αυξήθηκαν τα δημόσια έσοδα που προβλέπει ο εκάστοτε Προϋπολογισμός. Οι δαπάνες μειώθηκαν από τα 84,2 δις στα 57,3 δις και τα έσοδα αυξήθηκαν από τα 50,6 δις στα 54,9 δις. Η δημοσιονομική προσαρμογή στηρίχθηκε, όμως, στις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων που είναι άδικες και έπληξαν τα ασθενέστερα εισοδήματα, ιδιαίτερα τον ιδιωτικό τομέα όπου έκλεισαν χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και οι άνεργοι έφθασαν το 1,2 εκατομμύριο. Είναι χαρακτηριστικό ότι μεταξύ 2009-2013 οι μισθοί μειώθηκαν κατά 19% στον ιδιωτικό τομέα και μόνον κατά 8% στο Δημόσιο των πελατών.

    Στα εισοδήματα του έτους 2014 το ποσοστό των συνολικών φόρων κατανέμεται ως εξής: 45% από 30.000 έως 50.000 ευρώ, 15% από 50.000 έως 100.000 και 13,7% σε 28.100 φορολογουμένους με εισόδημα άνω των 100.000 ευρώ. Το ζητούμενο βέβαια δεν είναι να βεβαιώνεται απλώς ο φόρος αλλά να εισπράττεται και για να αυξάνονται τα φορολογικά έσοδα πρέπει να αυξάνονται τα εισοδήματα. Αυτό θα επετύγχαναν οι μεταρρυθμίσεις τις οποίες διαχρονικά αποδέχθηκε ονομαστικά αλλά υπονομεύει συστηματικά το Σύστημα.  Συνεπώς είναι φυσιολογικό ότι από το 2010 μέχρι φέτος τέλη Φεβρουαρίου, 10.321 ελληνικές επιχειρήσεις μετανάστευσαν στη Βουλγαρία.