Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Μια αγιάτρευτη σκέψη περπατά
σε άγνωστα για αυτήν, σοκάκια
συλλογιέμαι τα βαθιά τα γηρατειά
τα τρία πόδια τα αδύνατα χεράκια.
Βήματα φορτωμένα με τον πόνο
χάνεται η χαρά μέσα στον χρόνο
ένα παγκάκι προσπερνώ, μια ανάσα
νιώθω
συμπαράσταση στης ξεκούρασης τον
πόθο.
Λαχταρώ μέσα από ματιές μαγνήτες
να προλάβω, πριν μαραθούν οι
μαργαρίτες
τα ανεξήγητα σημεία των αισθήσεων
με τους χτύπους της καρδιάς των
παραισθήσεων.
Μια αγιάτρευτη σκέψη περπατά
στον ορίζοντα βλέπω να πλησιάζει
τον χρόνο θα αιχμαλωτίσω, σωστά
θα δραπετεύσει όμως, γιατί μας
εξουσιάζει.
