ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, ΠΕΡΑ ΒΡΕΧΕΙ…

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Ανδρέας Μελεζιάδης

    Απέναντι από το σπίτι μου ακριβώς, είναι το ΚΑΠΗ του 4ου Διαμερίσματος του Δήμου Θεσσαλονίκης, στην οδό Γ.Λαμπράκη.

    Πρίν από 10 μέρες, παρατήρησα από το μπαλκόνι μου, ότι η Ελληνική Σημαία του ΚΑΠΗ, ήταν εντελώς σκισμένη κατά μήκος, και οι δύο τελευταίες λωρίδες είχαν αποκοπεί. Όταν κυμάτιζε, φαινόταν σαν δύο διαφορετικές σημαίες, η μια κάτω από την άλλη, η μια με το σταυρό και 7 λωρίδες και η δεύτερη μόνο δύο λωρίδες.

    Σαν ενσυνείδητος δημότης της πόλεως και Έλληνας, ενοχλήθηκα από το απαράδεκτο αυτό γεγονός και επικοινώνησα με τον Δήμο Θεσσαλονίκης, προκειμένου να ενημερώσω τους αρμόδιους.

    Με τα πολλά, επικοινώνησα τηλεφωνικά με το Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων του Δήμου, και ζήτησα την αποκατάσταση της Σημαίας, όπως προβλέπεται.

    Συγχρόνως, απέστειλα e-mail τόσο στο Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων, όσο και στο γραφείο του Δήμαρχου Θεσσαλονίκης, με το ίδιο περιεχόμενο και με σχετικές φωτογραφίες.

    Αυτά όλα, έγιναν την Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015.

    Σήμερα, Κυριακή 29 Νοεμβρίου, δέκα μέρες μετά, η Σημαία εξακολουθεί να είναι στην θέση της, αλλά στην ίδια κατάσταση, κατεστραμένη.

    Διερωτώμαι, πόση αδιαφορία μπορεί να υπάρχει στις αρμόδιες υπηρεσίες, από την κεφαλή μέχρι τους τελευταίους, ωστε να χρειάζονται πάνω από δέκα ημέρες για την αποστολή μίας σημαίας με έναν υπάλληλο, για να την αντικαταστήσει.

    Εάν το πρόβλημα είναι οικονομικό, ας επικοινωνήσουν μαζί μου, να αγοράσω μια σημαία και να τους την δώσω.

    Εάν πάλι, έχουν παντελή αδυναμία στην αποκατάσταση, ας το δηλώσουν να αγοράσουμε εμείς οι πολίτες οι ίδιοι την Σημαία και να την αντικαταστήσουμε, υποβάλοντας και την παραίτησή τους , δηλώνοντας την ανικανότητά τους ακόμα και για τα πλέον μικρά αλλά ουσιώδη θέματα .

    Η μόνη παραδεκτή απάντηση, είναι Η ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ.

ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ αύξων αριθμός 347

ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΤΕΥΧΟΣ

http://andremelez.blogspot.gr/

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

    Θέλοντας να ξυπνήσω τις αναμνήσεις και το παιδί που κρύβεται μέσα σε όλους, κάθε εβδομάδα, θα βάζω ένα τεύχος από την έκδοση ‘’ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ’’ ( ή ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ όπως τα λέγαμε πιτσιρικάδες ), από την προσωπική μου συλλογή, για να αναπολήσουν τις μέρες που τρέχαμε στο περίπτερο την ημέρα κυκλοφορίας του. Έκανε μόνο 3 δραχμές.

    Η ποιότητα του τεύχους, είναι ανάλογη του χρόνου και της καταστάσεως, αφού η αρχή τους έγινε την δεκαετία του ’50. ( 1954)

    Σε όσους αρέσουν τα ΚΟΜΙΞ και τα παλαιά περιοδικά γενικώς, μπορούν να επισκεφθούν την ιστοσελίδα http://www.mycomics.gr/

    Ελπίζω και οι μικρότεροι να τα ευχαριστηθούν. Σίγουρα, είναι καλύτερα από τις πολιτικές αναλύσεις.    Πατήστε στο λίνκ

ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ αύξων αριθμός 347

ΤΟ ΡΕΤΙΡΕ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

Ανδρέας Μελεζιάδης

Προχτές το απόγευμα, εκεί που έπινα το καφεδάκι μου και προσπαθούσα να βρώ θέματα για το ‘’ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ’’, χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας.

    Ανοίγω την πόρτα, και έκπληκτος βλέπω μπροστά μου τον παλιό μου φίλο Δόν Κιχώτη, ταλαιπωρημένο, κουρασμένο, και σε όχι τόσο καλή ψυχολογική κατάσταση.

    Τον καλωσόρισα με χαρά, μπήκε στο σπίτι και σωριάστηκε σε ένα καναπέ.

    Πρόθυμος εγώ, τον ρώτησα τι να του προσφέρω.

‘’Ένα καφεδάκι, μέτριο ελληνικό αν μπορείς’’ μου λέει.

    Την ώρα που ετοίμαζα τον καφέ, μου λέει.

‘’Φέρε και κανένα τσιγάρο, εάν έχεις. Εκτός και εάν έγινες και εσύ ρατσιστής αντικαπνιστής’’.

    Απόρησα, γιατί ήξερα ότι είχε κόψει το κάπνισμα εδώ και 17 χρόνια, αλλά τσιγάρο είχα και του πρόσφερα, μια και εγώ ακόμα είμαι καπνιστής.

‘’Τι γίνεται, Δόν, έχω να σε δώ πάνω από δυό χρόνια, και δεν σε βλέπω και τόσο καλά. Τι συμβαίνει?’’ τον ρωτάω.

‘’Άστα να πάνε, φίλε μου ‘’ μου λέει, και μου διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία του.

‘’Από ό τι θα θυμάσαι, όταν ερχόμουν εδώ, έμενα σε εκείνο το πανδοχείο, το ‘’ΠΑΝΔΟΧΕΙΟ ΤΗΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ’’, και δεν είχα κανένα παράπονο. Εάν θυμάσαι, επειδή η γειτονιά γέμισε με ‘’περίεργους’’ ανθρώπους, το πανδοχείο έκλεισε.

    Σκέφτηκα να εγκατασταθώ μόνιμα εδώ πέρα, και για αυτό το λόγο αγόρασα ένα διαμέρισμα , ρετιρέ, στην καλύτερη περιοχή της πόλης, μια και από λεφτά δεν έχω πρόβλημα.

    Όλα πήγαιναν μια χαρά, ήμουν απόλυτα ευχαριστημένος, και ομολογώ ότι σε ξέχασα λιγάκι, και για αυτό δεν έδωσα και σημεία ζωής.

    Πρίν από λίγο καιρό, χτύπησε η πόρτα, και όταν άνοιξα, ένας ‘’τύπος’’ μου ζήτησε να περάσει στο σπίτι μου για να πάει στο διπλανό διαμέρισμα αριστερά πηδώντας από το χαμηλό κάγκελο στη βεράντα, και αυτό γιατί είχε χάσει τα κλειδιά. Ήταν ο νέος ενοικιαστής του διπλανού. Έτσι μου είπε.

    Δεν μου καλοφάνηκε η υπόθεση, αλλά για λόγους ‘’καλής γειτονίας’’ τον άφησα, μπήκε μέσα, πήγε στην βεράντα, πέρασε το κάγκελο και πήγε δίπλα.

    Μετά από κανα-δυό μέρες, πάλι τα ίδια, ήρθε αυτή τη φορά με κάποιον φίλο του, και ζήτησε τα ίδια. Τον άφησα πάλι να πάει δίπλα.

    Την επομένη, ξανάρχεται, με δυό φίλους του αυτή τη φορά, και χωρίς κάν να με ρωτήσει, μπαίνει μέσα, πάει στην βεράντα και ξαναπηδάει δίπλα στο διαμέρισμα αριστερά.

    Εγώ τσατίστηκα πλέον, και αποφάσισα να μην τον ξαναφήσω να μπεί στο σπίτι μου.

    Ακριβώς την επόμενη μέρα πάλι, χτύπησε ξανά η πόρτα. Κατάλαβα ότι ήταν ο ίδιος, και δεν    άνοιξα. Σε πέντε λεπτά, άκουσα από τη βεράντα μου κάποιους θορύβους. Βγήκα να δώ τι γίνεται, και αντικρύζω τον ίδιο ‘’τύπο’’ με καμιά δεκαριά αυτή τη φορά, να έχουν μπεί στην βεράντα μου από την άλλη μεριά, από το διαμέρισμα στα δεξιά μου, πηδώντας το κάγκελο πάλι, για να περάσουν στο διπλανό αριστερά διαμέρισμα. Πρίν διαμαρτυρηθώ, έχουν ήδη πηδήξει, αφού μου χάλασαν τις μισές γλάστρες με λουλούδια που είχα βάλει με μεγάλη φροντίδα.

    Μετά από αυτά, κατέβηκα στο ισόγειο, και βρήκα την κυρία Αγγελική, την διαχειρίστρια της πολυκατοικίας, για να παραπονεθώ και να ζητήσω εξηγήσεις.

    Η κυρία Αγγελική, μου είπε ότι το διπλανό μου διαμέρισμα, το νοίκιασε κάποιος εφευρέτης μηχανικός, και έβαλε μέσα μία συσκευή στην οποία ρίχνεις ένα ΕΥΡΩ και σου βγάζει ένα κοτόπουλο ψητό και ρέστα από 100ευρο. Έχει αμπαρώσει την πορτα από μέσα, και δεν ανοίγει σε κανένα. Επειδή λείπει συνέχεια, έρχονται από την άλλη γειτονιά και μπαίνουν από το δικό μου διαμέρισμα.

    Αμέσως, τηλεφώνησα στον σιδερά της γειτονιάς, ήρθε και μου έβαλε ένα ψηλό κάγκελο, από το οποίο δεν μπορούσε να περάσει κανείς. Νόμιζα ο βλάκας ότι ησύχασα….

    Την άλλη μέρα το πρωί, ακούω από την βεράντα μου κουβέντες και θορύβους. Βγαίνω έξω, και τι να δώ? Ο ίδιος ‘’τύπος’’, με καμιά εικοσαριά ακόμη, είχαν ανέβει στην ταράτσα, και από εκεί πήδηξαν στην βεράντα μου, για να πάνε δίπλα, όπως και έκαναν. Πάνε και τα υπόλοιπα λουλούδια μου….

    Κατά το απόγευμα, όπως προσπαθούσα να συμμαζέψω την βεράντα μου, είδα στο διπλανό αριστερά διαμέρισμα, έναν σιδερά να βάζει κάγκελο όπως αυτό που είχα βάλει εγώ. Εντάξει, σκέφτηκα, αφού έβαλε και αυτός, θα ησυχάσω τώρα, αφού δεν μπορούνε πιά να μπούνε. Και κοιμήθηκα ήσυχος.

    Την άλλη μέρα το πρωί, νάτοι πάλι, ο ‘’τύπος’’ παρέα με καμιά δεκαριά, πήδηξαν πάλι από την ταράτσα στην βεράντα μου, θέλοντας να πάνε δίπλα. Δεν μπορούσαν όμως, αφού πλέον υπήρχε το ψηλό κάγκελο. Τους είπα να φύγουν από το σπίτι μου από την πόρτα, αλλά, αυτοί μπήκαν μέσα, θρονιάστηκαν στις πολυθρόνες και τους καναπέδες μου, και μου είπαν ότι δεν πάνε πουθενα, εάν δεν ανοίξει το διπλανό διαμέρισμα. Ήταν και απειλητικοί, οπότε δεν με έπαιρνε να κάνω κάτι.

    Κατέβηκα στο περίπτερο της γωνίας, πήρα τηλέφωνο την Αστυνομία και τους είπα τα καθέκαστα. Ο αστυνομικός μου είπε ότι καταλαβαίνει το πρόβλημά μου, αλλά προς το παρόν δεν μπορεί να κάνει τίποτα, γιατί είχε άλλες πιο επείγουσες υποθέσεις.

    Γύρισα στο σπίτι μου και όταν μπήκα μέσα, είδα ότι είχαν μαζευτεί καμιά πενηνταριά, μου είχαν αδειάσει το ψυγείο, και είχαν γεμίσει όλους τους χώρους . Ούτε στην τουαλέτα δεν μπορούσα να πάω. Συγχρόνως, είδα στην ζώνη του ‘’τύπου’’ και μια μαχαίρα.

    Μετά από αυτά, φοβήθηκα και έφυγα. Ήρθα σε εσένα, φίλε μου, μήπως και μπορείς να με φιλοξενήσεις λίγες μέρες, μέχρι την Πέμπτη που ξαναφεύγω στην πατρίδα μου. Το σπίτι, το έδωσα σε μεσίτη για πούλημα.

    Αυτά μου διηγήθηκε ο Δόν Κιχώτης ο φίλος μου. Φυσικά, δεν είχα καμιά αντίρρηση να τον φιλοξενήσω, αφού οι φίλοι στην ανάγκη φαίνονται.

    Σκέφτηκα όμως, ότι η γειτονιά του είναι σχετικά κοντά με τη δική μου, οπότε πήρα τηλέφωνο το σιδερά, να έρθει αμέσως, να βάλει καγκελιές και στο δικό μου το σπίτι, και καλού – κακού επιθεώρησα και συντήρησα ‘’μερικά πράγματα’’ που θεωρώ πλέον απαραίτητα…..

Υψηλόβαθμη υπάλληλος του ΓΛΚ έκανε χάρες σε επιχειρηματίες προκαλώντας μεγάλη ζημία στο Δημόσιο

http://roykoymoykoy.blogspot.gr/

http://www.iefimerida.gr

    Στέλεχος του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, χορηγούσε κατά παράβαση του νόμου εγγυήσεις σε επιχειρηματίες της Βορείου Ελλάδος-οι οποίοι είχαν προβλήματα εξυπηρέτησης των δανείων τους- προκαλώντας μεγάλη οικονομική ζημία στο ελληνικό δημόσιο!

    Ήδη, το στέλεχος διώκεται σε βαθμό κακουργήματος για απιστία, όπως επίσης και ο υπάλληλος που κατηγορείται ότι την συνέδραμε, ενώ αντιμέτωποι με το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας σε απιστία είναι συνολικά 57 επιχειρηματίες.

    Πρόκειται για διευθυντικό στέλεχος του ΓΛΚ, η οποία χωρίς να πληρούνται οι προυποθέσεις χορήγησε εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου 94 εκατομμυρίων ευρώ, ακόμη και χωρίς να έχουν προηγηθεί οι αιτήσεις των επιχειρηματιών!!

    Η έρευνα που έφερε στο φως τις έκνομες ενέργειες μέσα στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους ξεκίνησε με εντολή του οικονομικού εισαγγελέα κ. Παναγιώτη Αθανασίου και διενεργήθηκε από την επίκουρη εισαγγελέα Ελένη Μιχαλοπούλου.

    Η υπόθεση ξεκίνησε το 2006, όταν ειδικός νόμος έδωσε τη δυνατότητα στο ελληνικό δημόσιο να παρέχει εγγυήσεις, υπό αυστηρές προϋποθέσεις, για την εξυπηρέτηση επιχειρηματιών και εταιρειών που αντιμετώπιζαν προβλήματα εξυπηρέτησης των δανείων τους προς τις τράπεζες. Απαραίτητη προυπόθεση όμως για να δοθούν οι εγγυήσεις είναι σύμφωνα με το νόμο να υποβληθεί αίτηση από τον επιχειρηματία και να εξεταστεί από 11μελές συμβούλιο, το οποίο ερευνά σε βάθος το αίτημα των επιχειρηματιών.

    Όμως στην προκειμένη περίπτωση, όπως διαπιστώθηκε από την εισαγγελική έρευνα, η εν λόγω υψηλόβαθμη υπάλληλος του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, μέσα σε 30 ημέρες και χωρίς να θέσει τις αιτήσεις στον έλεγχο του 11μελούς Συμβουλίου, τις έκανε δεκτές, χορηγώντας εγγυήσεις ύψους 94.000.000 ευρώ. 

    Η δικογραφία χρεώθηκε για τα περαιτέρω σε ανακριτή.