Απέραντη θλίψη και οργή με κατέλαβε, όταν σηκώθηκα το πρωί, άνοιξα για λίγο την τηλεόραση και έκανα ένα ζάππιγκ στα κανάλια για να διαβάσω τίποτα εξελίξεις που μας ενδιαφέρουν.
Μαυρίλα και καταχνιά παντού, καμμία αισιοδοξία για το μέλλον, ‘’ηγέτες της καρπαζιάς’’ να μας διαφεντεύουν, που συνεχώς ‘’χαράζουν κόκκινες γραμμές’’ για να τις διαγράψουν, ‘’πριν ο αλέκτωρ λαλήσει’’.
Έκλεισα την τηλεόραση, και έκατσα στον υπολογιστή, όπως κάθε μέρα, για να δώ τα μηνύματά μου και να σας στείλω τα ‘’περίφημα ρουκουμουκου’’, σαν μπακλαβάδες και άλλα γλυκά, για να δηλώσουμε την ύπαρξή μας και να περάσουμε ακόμα μία μέρα με εσωτερική οργή και απογοήτευση.
Τα ρουκουμούκου και όλα τα άλλα που παίρνω, αλλα και που στέλνω, από καιρό έχουν πάψει να είναι ‘’γλυκά’’, έχουν πλέον την γεύση του κινίνου και του αρσενικού.
Ο λόγος, είναι ένας και μοναδικός. Η ψυχολογική αλλά και πραγματική κατάσταση που μας έφεραν οι επι σειρά ετών ΑΝΙΚΑΝΟΙ που τους βάλαμε να μας κυβερνήσουν. Ναι, τους βάλαμε. Με όραμα το τυρί. Την φάκα όμως, δεν την βλέπαμε. Εμείς, οι αθεράπευτα εύπιστοι, συναισθηματικοί και αισιόδοξοι, βλέπαμε, ως συνήθως, μόνο το παρόν, μόνο το τι θα πάρουμε, και ποτέ το τι πρέπει να δώσουμε ή να κάνουμε. Μέσα στον αρριβισμό του, ο Πάγκαλος είχε δίκιο στο ‘’μαζί τα φάγαμε’’. Γιατί, μπορεί όλοι σχεδόν εμείς να μην φάγαμε τίποτα, αλλα η ευθύνη μας είναι το ίδιο μεγάλη με την ευθύνη αυτών που ΕΜΕΙΣ βάλαμε να μας κυβερνήσουν. Το αιώνιο κοματικό πάθος, δεν μας άφηνε να δούμε κάτω από τη μύτη μας. Εμείς ανδρώσαμε τα ρεμάλια που μας φέρνουν κάθε μέρα και πιο κοντά στην εξαθλίωση και την καταστροφή.
Και μπορεί, όλα όσα έχουν γίνει στον οικονομικό τομέα γενικώς, απλώς να έχουν υποβιβάσει το επίπεδο ζωής μας, γιατί δεν πεινάσαμε ακόμα. Ας μου πεί κάποιος, πώς θα ζήσουν το 20 % ( προς το παρόν ) των ανέργων, το πλήθος πλέον των αστέγων, των οικογενειών με εισόδημα 500 Ε το μήνα ( μήπως είπα πολλά ? )
Αύριο – μεθαύριο, το νέο ΜΝΗΜΟΥΡΙΟ θα πάει στη Βουλή για έγκριση. Τι περιμένετε να γίνει ? Φυσικά και θα εγκριθεί με καθαρή πλειοψηφία. Αυτό δεν γίνεται συνέχεια ? Το κόμα πάνω από όλα. Κάπου – κάπου, κάποιες άναρθρες κραυγές διαμαρτύρονται ‘’για την τιμή των όπλων’’, δηλώνουν τα γνωστά ‘’…..για τελευταία φορά….’’ Και χώνουν το κεφάλι τους στο χώμα σαν την στρουθοκάμηλο. ΄Βέβαια, όπως έχουμε εξελιχθεί, αυτούς δεν τους πολυενδιαφέρει, γιατί και τους βουλευτικούς μισθούς αλλα και τις βουλευτικές συντάξεις τους έχου. Πόσα παίρνουν ? 6, 7, 8 ή 10.000 Ε ? Όσα και να τους κόψουν, θα μείνουν πολλά. Από αυτούς των 700 Ε που τους κόβουν το 20 %, μάλλον καλύτερα θα είναι. Αλλα οι τοκογλύφοι ( ΤΡΑΠΕΖΕΣ ) ζούν και βασιλεύουν. Είναι ‘’ΤΑΜΠΟΥ’’.
Βγαίνει και ο χοντρός και λέει ‘’….οι εταίροι μας…’’. Αλλα, αν ξέρω καλά Ελληνικά, ΕΤΑΙΡΟΣ σημαίνει φίλος, σύντροφος. Από πότε το Δ΄ΡΑΙΧ και ο νεότευκτος ΑΞΟΝΑΣ έγινε ‘’εταίρος μας’’?
Μετά από λίγο καιρό, θα κάνουν εκλογές. Και θα βγούν και θα λένε.
ΚΑΝΑΜΕ ΛΑΘΗ, ΑΛΛΑ ΜΑΘΑΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΑ. ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΩΝ ΜΑΣ, ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
ΘΑ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΘΟΥΜΕ ΤΟ ΜΝΗΜΟΥΡΙΟ, ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ, ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ.
ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ
Και άλλα παρόμοια. Δυστυχώς, η στείρα άρνηση του ΚΚΕ, που δεν δίνει λύσεις σε τίποτα, σε πολλούς φαντάζει πλέον σαν ρεαλιστική πολιτική.
Και θα τους ψηφίσουμε. Και θα τους βάλουμε και πάλι στη Βουλή να μας κυβερνήσουν. Και θα κάνουν και πάλι ‘’εξεταστικές επιτροπές’’ και άλλες αηδείες για να ΦΑΝΕΡΩΣΟΥΝ ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ή ΚΑΛΥΨΟΥΝ ΦΑΝΕΡΩΝΟΝΤΑΣ τα εγκλήματά τους. Γιατί, σε ένα καζάνι βράζουνε.
Και εμείς, τι κάνουμε ? ΤΙΠΟΤΑ. Απλώς, περιμένουμε τις εξελίξεις, λες και δεν τις ξέρουμε. Γιατί κάποιοι δεν βάζουν το μυαλό τους να δουλέψει και λίγο ? Εκτός αν στη θέση του έχουν μαρμελάδα.
Πρίν απο λίγο καιρό, έγραψα ότι η επιστροφή στη δραχμή είναι αναπόφευκτη. Κάποιοι με χαρακτήρισαν ηλίθιο και ΄΄βαλτό’’. Πέρα από τη βλακεία τους, μακάρι να ήμουν, και να είχα άδικο. Αν και η προσέγγιση έγινε με ιστορικά στοιχεία, μέρα με τη μέρα επαληθεύεται από τα γεγονότα. Φαίνεται πλέον, ότι είναι μονόδρομος. Και αυτό, γιατί μέρα με τη μέρα, η κατάσταση γίνεται μη αναστρέψιμη. Αμφιβάλλει πλέον κανένας ?
Το έγκλημα, πάντως, είναι συγκεκριμένο.
Μας έκαναν να χάσουμε , πρώτα από όλα, το χαμόγελο και την αισιοδοξία μας.
Μαύρισαν την καρδιά μας.
Σμπαράλιασαν τις ελπίδες των παιδιών μας.
Όπου να ‘ναι, θα χάσουμε και την αξιοπρέπειά μας.
Και δυστυχώς, φαίνεται οτι τους αφήνουμε να συνεχίζουν να το κάνουν.
Γιατί, με διαδηλώσεις, απεργίες και ψηφίσματα, δεν γίνεται τίποτα.
Γιαυτό σας λέω, τι ‘’ρουκουμουκου’’ να σας στείλω ???????
Ανδρέας
