(-Προσφωνήσεις προσκεκλημένων)
Συγκεντρωθήκαμε
σήμερα στον ιερό αυτόν ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης με την φιλοξενία
και ευγενή φροντίδα του Γ΄ Σ. Στρατού προκειμένου να αναπέμψουμε μια ιεροπρεπή
επιμνημόσυνη δέηση για την ανάπαυση της ψυχής των πεσόντων αξιωματικών και
οπλιτών κατά τις πολεμικές επιχειρήσεις στην Κύπρο.
Συμπληρώθηκαν
φέτος σαράντα τρία χρόνια από την αποφράδα εκείνη ημέρα, το Σάββατο της 20ης
Ιουλίου 1974, που οι τουρκικές δυνάμεις μετά από προετοιμασίες μηνών, εισέβαλαν
στην μαρτυρική Κύπρο, κατέλαβαν το 38% της εδάφους της και μέχρι σήμερα
διατηρούν αυτή χωρισμένη.
Την
τουρκική εισβολή κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν οι λιγοστές δυνάμεις της Κυπριακής
Εθνικής Φρουράς, με έλληνες αξιωματικούς, και της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου
{ΕΛΔΥΚ}, οι οποίες υστερούσαν χαρακτηριστικά σε δυνάμεις προσωπικού, εξοπλισμού
και μέσα υποστήριξης.
Παρά
την συντριπτικά αριθμητική και εξοπλιστική υπεροχή των τούρκων οι ελληνικές και
κυπριακές δυνάμεις απάντησαν με αυτοθυσία, ηρωισμό, αυταπάρνηση, καρτερικότητα
και αποφασιστικότητα, πιστοί στον στρατιωτικό τους όρκο “μέχρι της τελευταίας
ρανίδας του αίματός τους, παραμέρισαν τον θάνατον, ξέχασαν την οικογένειά τους
και σκέφτηκαν μόνο την τιμήν της Πατρίδας και των ελληνικών όπλων. Επέλεξαν, αποφάσισαν και πολέμησαν σ’ ένα
άνισον απελπισμένο και επικό αγώνα.
Δύσκολα
να περιγράψει κάποιος, που έζησε τα γεγονότα, με λόγια τον ηρωισμό και την
αυτοθυσία των αξιωματικών και οπλιτών. Όσοι έχουν βιώσει τις πολεμικές
επιχειρήσεις, όσοι έχουν έλθει σε επαφή με την θυσία και τον θάνατο, όσοι έχουν
συμπολεμήσει και είδαν σκοτωμένους συναδέλφους στο ίδιο χαράκωμα δεν μπορούν να
ξεχάσουν τις τραγικές εκείνες στιγμές. Ήταν μια πραγματική συμφορά.
Είναι
ενδεχόμενο η παρέλευση των σαράντα τριών χρόνων να έχει αμβλύνει την αίσθηση
και να τείνει να ξεχασθεί η προσφορά αίματος το 1974 στην Κύπρο. Δεν μπορεί
όμως κανένας να αμφισβητήσει το μέγεθος της συμφοράς, το βάθος της τραγωδίας
και τους εκατοντάδες νεκρούς και αγνοουμένους στα πεδία των μαχών Κερύνειας,
Λευκωσίας και όλης της Κύπρου. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι οι νεκροί και
αγνοούμενοι μόνον του Στρατού Ξηράς από την Ελλάδα ανέρχονται σε εκατόν εξήντα
ένα άτομα και ότι το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ της Λευκωσίας αποτέλεσε τις “Νέες
Θερμοπύλες” του 1974. Ηρωικές πράξεις νεκρών και αγνοουμένων αξιωματικών και
οπλιτών που υπερασπίστηκαν την μαρτυρική Κύπρο δεν μπορούν να ξεχασθούν.
Οι
έλληνες αξιωματικοί και οπλίτες πήγαν και πολέμησαν εκεί που τους έστειλε η Πατρίδα
“τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι”. Κατηγορηματικά επαναλαμβάνουμε ότι οι
αξιωματικοί που βρέθηκαν και πολέμησαν στην πρώτη γραμμή καμιά σχέση, εμπλοκή ή
ανάμειξη με τον άφρον και προδοτικό πραξικόπημα. Είναι άδικος ο μεθοδικός
διασυρμός, η συνεχής χλεύη, η διακωμώδηση, η στοχοποίηση, η απαξίωση, η
κατασυκοφάντηση και η μομφή της προδοσίας. Είναι καιρός να απαλλαγούν από την
σκόπιμη και άδικη αυτή κατηγορία, ότι οι έλληνες αξιωματικοί με το πραξικόπημα
προκάλεσαν την τουρκική εισβολή. Η κρατούσα αντίληψη είναι λανθασμένη. Το
πραξικόπημα ήταν η αφορμή, το πρόσχημα και το διπλωματικό κάλυμμα για την
εισβολή. Τα πραγματικά αίτια ανάγονται σε ευρύτερα θέματα γεωστρατηγικής και
διεθνών συμφερόντων.
Αθάνατοι
ηρωικοί νεκροί, ας είναι ελαφρύ το χώμα της ελληνικής ή κυπριακής γης που
σκεπάζει τα τίμια οστά σας.
Αιωνία
η μνήμη σας.
Με Τιμή
Νικόλαος Ζαρκάδας Υποστράτηγος ε.α.
