ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016

Ε, όχι κι’ έτσι σύντροφε Τσίπρα



    Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1986, η Καλαμάτα σχεδόν ισοπεδώνεται από έναν ισχυρότατο σεισμό 6,2 βαθμών της κλίμακος ρίχτερ, που αφήνει πίσω του 22 νεκρούς, πάνω από 300 τραυματίες και το 70% των σπιτιών της να κρίνεται ακατάλληλο. Πρωθυπουργός της Ελλάδος τότε ο Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος προτίμησε να συνεχίσει μία κρουαζιέρα στην οποία μετείχε παρά να επισκεφθεί αμέσως την πληγείσα πόλη.
    Μετά ακριβώς 20 έτη, που λέει και ο συνάδελφός μου Αλέξανδρος Δουμάς πατήρ, και ενώ, όλη η χώρα πλέον, συγκλονίζεσαι από ένα σεισμό απείρως ισχυρότερο από αυτόν της Καλαμάτας και που ήδη έχει προκαλέσει πάνω από 10.000 θανάτους, άγνωστο αριθμό τραυματιών και αναρίθμητες καταρρεύσεις, όχι οικιών αλλά ζωών, ο νυν πρωθυπουργός, δείχνει ότι βρίσκεται μακριά από την πραγματικότητα και ζώντας σε κόσμους μαγικούς κι’ ονειρεμένους, σκάρωσε μία πενταήμερη (έτσι δεν την έλεγε όταν ήταν πρόεδρος του 15μελούς;) για να πάει να αποτίσει φόρο τιμής στον εκδημήσαντα στυγνό δικτάτορα (το γράφω τρέμοντας την αντίδραση του κ. Ζουράρι…) της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο.
    Ο πρωθυπουργός μιάς χώρας, που εδώ και 6 χρόνια βυθίζεται κάθε μέρα πιο πολύ. Ο ηγέτης μιας χώρας, της οποίας η αξιολόγηση από τα γεράκια τους φίλους μας καρκινοβατεί και η αγορά της καταρρέει, ενώ το λαθρομεταναστευτικό, είναι ένα καζάνι που βράζει έτοιμο να εκραγεί, έκρινε σκόπιμο να κάνει ένα ταξιδάκι στη χώρα των πούρων και να κλάψει από κοντά τον ισοπεδωτή κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας και τον καταπατητή κάθε έννοιας ελευθερίας και στοιχειώδους δημοκρατίας (συγγνώμη κ. Ζουράρι).
    Το κόστος, λένε, ότι θα φτάσει τις 100.000 ευρώ. Πιστεύω πολύ παραπάνω. Κάποιοι, κάνουν λόγο και μάλιστα πολύ τεκμηριωμένα και για 1,5 εκατ. ευρώ! Κάποιος έγραψε στο διαδίκτυο: «Πόσα παιδάκια θα πηγαίνανε άραγε στον παιδικό σταθμό με τα έξοδα για την πενταήμερη στη Κούβα;». Θα ήταν ακροδεξιός Βέβαια τα δικά του παιδιά, δεν έχουν τέτοιο πρόβλημα στο σούπερ χλιδάτο σχολείο που πηγαίνουν.   Κάποιος άλλος έγραψε: «Η έκπληξη θα ήταν αν ο Τσίπρας πήγαινε στη Ζάκυνθο που χάθηκε ένας άνθρωπος από την κακοκαιρία». Αυτός θα ήταν χρυσαυγίτης.
    Αλλά είπαμε. Γιατί να μη πάει ο Τσίπρας στην Κούβα; Όλα βαίνουν καλώς εναντίον μας, όπως έγραψε και ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης.
    Το Κυπριακό ποτέ δεν είχε φθάσει σε τέτοιο χάλι. Είναι πολύ δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς τις πολυδαίδαλες λύσεις και προτάσεις που κυκλοφορούν, αλλά μάλλον το χάσαμε το τραίνο. Ο Ερντογάν με τον Ράμα έχουν ξεσαλώσει. Ο ένας ζητάει τη Θράκη και μερικά νησιά του Αιγαίου χωρίς να έχει καταλήξει ακόμη ποιά και ο άλλος τη Ηγουμενίτσα. Φήμες ότι κάτι λέει και για την Πάτρα, ελέγχονται, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, ως ανακριβείς. Πάντως και για να τα λέμε όλα, αισθάνθηκα εθνικά υπερήφανος, όταν είδα τον πρωθυπουργό μας να κάθεται μεταξύ των, διαπλανητικής εμβελείας, ηγετών Teodoro Obiang Mbasogo (Γουινέα), Robert Mugabe (Ζιμπάμπουε) και Hage Geingob (Ναμίμπια).
    Ακόμη ανατρίχιασα, δεν μπορώ ακόμη να προσδιορίσω αν από υπερηφάνεια ή από αηδία, όταν ο κ. πρωθυπουργός παραλλήλισε την Ελληνική Επανάσταση του 1821 που αποπνέει Ελευθερία, με την «Επανάσταση» του Κάστρο που βρωμάει καταπίεση, εξορίες και πορνεία. Αλήθεια, ο πολυμαθέστατος κ. Ζουράρις συμφωνεί με αυτή τη θέση του πρωθυπουργού του;
    Ακόμη, ζήλεψα τον Κάστρο όταν είδα μία, όχι και τόσο λυπημένη είναι η αλήθεια, αστυνομικίνα (μάλλον) να έχει γράψει στο μάγουλο της Fidel. Αυτή σίγουρα πάει για αρχηγός της Αστυνομίας, μετά την αντιστασιακή αυτή πράξη της, εννοείται όσο είναι στα πράματα ο Ραούλ, ο εξ απονομής και ελέω Θεού (που δεν υπάρχει για τους «επαναστάτες»), διάδοχος του Φιντέλ…
    Πάντως για ένα πράγμα δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε αυτήν την πρώτη φορά αριστερά. Δεν μας αφήνει ποτέ να πλήξουμε. Πότε με τα λιάσματα, πότε με τις γεμιστές ντομάτες, πότε με τις επενδύσεις των λαθρομεταναστών, πότε με τα κόπι πάστε, πότε με την αδελφοποίηση της Λέσβου με την Μυτιλήνη, πότε με τα σκυλιά που ουρλιάζουν αλλά το (γύφτικο) καραβάνι προχωρεί, μεσ΄ την καλή χαρά είμαστε.    
    Και μέσα σ’ όλα, ανακοινώθηκε και το εορταστικό (το ποιο;) ωράριο των καταστημάτων. Το άλλο με τον Τοτό το ξέρουν; Ρε μας δουλεύετε ή έχετε πέσει στο βάζο με το παστοκύδωνο και δεν έχετε καμία επαφή με τη πραγματικότητα; Δεν έχετε πάρει χαμπάρι, ότι ο Έλληνας έχει προ πολλού διαγράψει από την καθημερινότητά του τις αγορές, πλην των απολύτως αναγκαίων για την επιβίωσή του;
    Όμως για να είμαστε δίκαιοι μπορεί να μη το γνωρίζει αυτό ο σ. Τσίπρας. Κάτι ακούγεται ότι έχει αναθέσει στον σ. Καρανίκα να συντάξει μελέτη επ’ αυτού, οπότε θα προβεί σε σχετικές ανακοινώσεις. Και για να είμαι μέσα στο (πένθιμο) κλίμα των ημερών, χαιρετώ κουβανιστί τον σ. Τσίπρα: «Hesta kiasta sindrofe».
             Και κάτι επί του πιεστηρίου. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας φιλίας Ελλάδας και Κούβας κ Συρμαλένιος, είπε ότι «
Η κουβανική επανάσταση, αποτελεί παράδειγμα για όλους τους λαούς, που προσδοκούν να έχουν να καλύτερο μέλλον, μέλλον δικαιοσύνης και απελευθέρωσης».
    Αντιλαμβάνεσθε τώρα, τι μας περιμένει ακόμη;