Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Κείνο το βραδάκι στο ακρογιάλι
Την μεθυσμένη σου αίσθηση
κεράστηκα
Μια ιστορία στη μνήμη φτιαγμένη
Μες την ομορφιά των χειλιών σου
χάθηκα.
Δεν σταμάτησα τον έρωτα να
τραγουδώ
Ήταν γιορτινής χαράς η μέθη
Έπινες γουλιά –γουλιά το
γλυκοπιοτό
Μαγεμένοι σέρνονταν οι πόθοι.
Μέρες Μαγιού, κάναμε αυτό που
πρέπει
Τώρα όλα σκαλώνουν στη μνήμη
Η θύμηση της είναι αυτή που τέρπει
Τα αστέρια τραγουδούσαν την φήμη.
Κείνο το βραδάκι ο ύπνος δεν ήρθε
Νύχτα ζεστή στα χαλίκια της
ακρογιαλιάς
Η έκρηξη του χωρισμού ξαναήρθε
Στερνή στα απομεινάρια της
λησμονιάς.
