Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Στα όνειρα της παιδικής ηλικίας
Μετέωρος πετούσα στης γειτονιάς
μου τα σοκάκια
Στιγμές μοναδικές χαρές της
εφηβείας
Φάνταζε η θέα στα αθώα μου
ματάκια.
Συχνά μέσα στα ύψη της καρδιάς μου
Όλα μου φαινόταν κάτω μαγεμένα
Των παιδιών τα πρόσωπα σε μένα
ήταν στραμμένα
Χαιρετούσαν όλα την άφωνη μιλιά μου.
Το βλέμμα φευγαλέο και ονειρεμένο
Σεργιάνιζε στις γειτονιές και τις
αυλές
Ήμουν το παιδί το αγαπημένο
Χωρίς φτερά με ψευδαισθήσεις
πολλές.
Ο κύκλος των ονείρων έχει σβήσει
Δεν πετώ τώρα με σπασμένα τα φτερά
Προσγειωμένος το όνειρο δεν θα
τολμήσει
Να υψώσει κάποιο λυγμό που
σπαρταρά.
