Τέσσερα θέματα ακολουθούν, απολύτως συναφή μεταξύ τους.
Εντύπωση μου κάνουν οι φωτογραφίες, όπου γυναίκα. Ο όποιος
διπλανός της, έχει το χέρι του στην πλάτη της. Μισοκαρέκλα, μισοαγκάλιασμα, δεν
ξέρω.
Γιατί ?
Φοβάται μην του φύγει ?
Από συμπάθεια?
Για προστασία?
Τίποτα άλλο ?
Θα μπορούσε να είναι και κου’ί’ζ
Αγαπημένο μου σούργελο...
Αντζελα
Γκερέκου, 5
Ιανουαρίου 2015: «Δεν θα μπορούσα παρά
να συνεχίσω, όπως ακριβώς ξεκίνησα αυτή τη διαδρομή, ως υποψήφια του ΠΑΣΟΚ στην
Κέρκυρα».
Αντζελα
Γκερέκου, 8
Ιανουαρίου 2015: «Αποφάσισα να
ανταποκριθώ στην πρόσκληση του Αντώνη Σαμαρά…».
Βασίλης
Οικονόμου: πρόλαβε να κάνει τα εξής άλματα μέσα
σε τρία χρόνια. Μέχρι το 2011
βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
Μετά φτιάχνει το «Αρμα Πολιτών» με τον Γιάννη Δημαρά. Φεύγει
κι από εκεί και φτιάχνει τους δικούς του «Ελεύθερους Πολίτες».
Το διαλύει κι αυτό και γίνεται βουλευτής με την ΔΗΜΑΡ. Μετά
ανεξαρτητοποιείται. Αρχίζει να αναζητεί νέα στέγη (στο Ποτάμι, στο ΠΑΣΟΚ ξανά κτλ)
και, τελικά, τη βρίσκει στη ΝΔ. Κανονικός νταραβεριτζής και γυρολόγος, δηλαδή. Για την εδρούλα του.
Η Αντζελα και
ο Οικονόμου δεν είναι, ασφαλώς, τα
μοναδικά παραδείγματα πολιτικής αναξιοπρέπειας. Εχουν γίνει και στο παρελθόν τέτοια. Και,
προφανώς, θα γίνουν και στο μέλλον, εφόσον οι ψηφοφόροι συνεχίζουν να επιβραβεύουν
τέτοιες συμπεριφορές.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να τα
συνηθίσουμε και να τα περνάμε «στο ντούκου». Πόσω μάλλον που η Γκερέκου και ο Οικονόμου
προσπαθούν να υποτιμήσουν τη νοημοσύνη των (υποψήφιων) ψηφοφόρων τους, λέγοντας ότι έκαναν
αυτήν την μεγαλοπρεπή κολοτούμπα (όχι για την εδρούλα τους αλλά) για να
…κρατήσουν την Ελλάδα στην Ευρώπη!
Τέτοια σούργελα (δεν) μας ταιριάζουν;
ΥΓ1: Σούργελο: απο
το σούρνω (σέρνω)
και το γέλιο (τα
λεξικά).
ΥΓ2: Αν οι μισοί από
όσους έχουν ψηφίσει τέτοια σούργελα, κάνουν σήμερα ένα τηλεφώνημα ή
στείλουν ένα mail διαμαρτυρίας στα γραφεία τους, θα υπάρχει κάποια
ελπίδα.
Τα σούργελα
Η βουλευτίνα της ΝΔ Φωτεινή Πιπιλή έκανε μια σωστή
επισήμανση. Αν το κόμμα της δεχθεί την επανένταξη ορισμένων παλιών
στελεχών της, που τα αποκάλεσε «σούργελα», θα κινδυνεύσει να καταστραφεί.
Δεν γνωρίζω ποιους εννοεί (αν και εκείνη
τους προσδιόρισε στους «ψεκασμένους ακροδεξιίζοντες»), αλλά κάνει
ένα μικρό λάθος. Τέτοια σούργελα
έχει αυτή τη στιγμή το κόμμα της και μάλιστα σε καίριες θέσεις.
Για παράδειγμα, ποια διαφορά έχουν οι
παραδοξολογίες των «ψεκασμένων» του Καμμένου με όσα για «προδότες» έλεγαν προ ετών σημερινά
κυβερνητικά στελέχη; Βέβαια, σήμερα θέλουν να τα ξεχνούν, επειδή συγκυβερνούν
με κάποιους από τους (τότε) «προδότες».
Κι ας δεχτούμε ότι τέτοιες μπούρδες έχουν
ειπωθεί πολλές και από πολλές πλευρές. Λόγια είναι. Εντάξει. Τι γίνεται, όμως,
όταν στελέχη πρώτης γραμμής, που μέχρι χτες κυβερνούσαν και σήμερα είναι
επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας και της προπαγάνδας, κάνουν ένα βήμα
παραπέρα από την μπουρδολογία; Και
κινδυνολογούν ασύστολα προτρέποντας τους πολίτες σε πράξεις οι οποίες, σε άλλες
περιπτώσεις, θα μπορούσαν να θεωρηθούν ακόμη και επιζήμιες για την οικονομία;
Και όμως ο Αδωνις
Γεωργιάδης με το απύλωτο στόμα το έκανε κι αυτό. Και δεν κουνήθηκε
φύλλο. Η κυβερνητική εκπρόσωπος Σοφία Βούλτεψη τον κάλυψε («όμοιος ομοίω»).
Ένας υπουργός (Κυριάκος
Μητσοτάκης) κι ένας πρώην (Πάνος Παναγιωτόπουλος) -που έδειξαν ότι διαφωνούν- ψέλλισαν,
απλώς, «εγώ δεν θα το έλεγα αυτό».
Και πέραν αυτού ουδέν. Ο υπουργός Εθνικής
Οικονομίας Γκίκας Χαρδούβελης δεν θεωρεί ότι τέτοιες
δηλώσεις («θα
πάρω τα λεφτά μου από την τράπεζα, αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ») είναι
επιζήμιες; Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης
Στουρνάρας γιατί έχει καταπιεί τη γλώσσα του; Θα έκαναν το ίδιο αν ένας
βουλευτής (ας
πούμε του ΣΥΡΙΖΑ) έλεγε κάτι παρόμοιο;
Εκτός αν υπάρχει η άποψη «έλα, μωρέ, έτσι είναι ο Αδωνις, λέει μια κουβέντα
παραπάνω». Αν είναι έτσι, όλα καλά. Γι’ αυτούς. Θέλουν να έχουν
σούργελα -που
λέει κι η Πιπιλή- δίπλα τους; Να
τους έχουν. Δεν τους νοιάζει για τη ζημιά που προκαλούν; Δικαίωμά τους. Και να τους χαίρονται.
Μωραίνει Κύριος...
Η μετανοούσα Θεοδώρα
Ανακοινώθηκε χτες και επίσημα ότι η
βουλευτής Πέλλας (νυν ανεξάρτητη, πρώην ΠΑΣΟΚ) Θεοδώρα Τζάκρη
συντάσσεται με τον ΣΥΡΙΖΑ και θα είναι στα ψηφοδέλτιά του στις
επόμενες εκλογές.
Εκ πρώτης όψεως, το γεγονός είναι ήσσονος
σημασίας. Τι είναι η μεταπήδηση μιας βουλευτίνας από ένα κόμμα σε άλλο; Ούτε η πρώτη είναι ούτε η τελευταία. Η μεταπήδηση είναι
δικαίωμα. Υπάρχει, βεβαίως, ένα θέμα με την έδρα της (κανονικά έπρεπε να έχει παραιτηθεί),
αλλά ούτε αυτό είναι ασύνηθες. Οι περισσότεροι που φεύγουν από το κόμμα, με το
οποίο εξελέγησαν, δεν παραιτούνται. Οπότε ούτε γι' αυτό μπορεί να επικριθεί
ιδιαίτερα η κυρία Τζάκρη.
Υπάρχει, όμως, ένα άλλο θέμα πιο
ουσιαστικό: τι έλεγε και, κυρίως, τι
έπραττε η συγκεκριμένη πολιτικός σε κρίσιμες στιγμές των τελευταίων χρόνων.
Και, όπως θα δούμε, έρχονται σε κατάφωρη αντίθεση με όσα είπε και έκανε στη
συνέχεια, όταν είδε ότι το (πρώην) κόμμα της συρρικνώνεται και ελπίδες
επανεκλογής έχει μόνο αν μεταπηδήσει στον ανερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ.
Η κ. Τζάκρη υπερψήφισε και τα τρία Μνημόνια.
Το πρώτο (2010), ως υφυπουργός στην
κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Το δεύτερο (Φεβρουάριος 2012, κυβέρνηση Παπαδήμου), ως
βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Και το τρίτο (Νοέμβριος 2012, κυβέρνηση Σαμαρά), πάλι ως
βουλευτής του ΠΑΣΟΚ.
Τον Δεκέμβριο
του 2011 μίλησε στη Βουλή για τον προϋπολογισμό. Χαρακτήρισε το (τότε γνωστό ως)
χαράτσι της ΔΕΗ «άδικο αλλά αναγκαίο φόρο».
Και εξέφρασε την ελπίδα ότι θα ήταν η τελευταία φορά που η Βουλή ψηφίζει
περιοριστικά και υφεσιακά μέτρα, που οδηγούν στην ανέχεια την κοινωνία .
Εννοείται ότι υπερψήφισε τον προϋπολογισμό.
Ένα χρόνο μετά, η κ. Τζάκρη υπερψήφισε και το τρίτο Μνημόνιο (με νέα μέτρα και ύφεση). Το
ψήφισε «με το πιστόλι στον κρόταφο»,
όπως είπε , ξεχνώντας όσα είχε πει στο προηγούμενο. Την ίδια μέρα πλήθος άλλων
συναδέλφων της (και
του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ) δεν το
ψήφισαν και διεγράφησαν. Ένα χρόνο μετά, υπερψήφισε την πρόταση
μομφής που είχε κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ εναντίον της κυβέρνησης και
διεγράφη εκείνη. Είχε ήδη αποφασίσει να κάνει το πρώτο βήμα προς
τον ΣΥΡΙΖΑ. Χτες έκανε το οριστικό, μετά τη συνάντησή της με τον Αλέξη Τσίπρα.
Τώρα το λόγο (θα) έχουν οι ψηφοφόροι στην
Πέλλα ή όπου αλλού επιλέξει να εκτεθεί ως υποψήφια η κ. Τζάκρη.
Οι ψηφοφόροι θα κρίνουν και όσα ψήφιζε το 2010, το 2011 και το 2012 και
την σημερινή μεταπήδησή της. Αυτοί, οι ψηφοφόροι, είναι η
κολυμπήθρα. Θα αποφασίσουν αν καλώς έπραττε και τότε που υπερψήφιζε όλα τα
Μνημόνια και μετά που, ως μετανοούσα Μαγδαληνή,
πέρασε στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο.
Οι ψηφοφόροι εντέλει θα κρίνουν αν, με την
τότε ψήφο της, έσωσε τη
χώρα και αν σήμερα, με τη μεταπήδησή της, θέλει απλώς να σώσει τη βουλευτική της έδρα.
Mε Θεοδώρα, Ραχήλ, Οδυσσέα και τ’ άλλα
παιδιά…
«Δεν δεχόμαστε υποδείξεις για το ποιους θα βάλουμε στα
ψηφοδέλτιά μας», είπε ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στην
Κοζάνη . Και η Ραχήλ Μακρή, μέχρι πρότινος περήφανη «Ανεξάρτητη Ελληνίδα», που ήταν στο ακροατήριο, χειροκρότησε με
ενθουσιασμό. Ο δρόμος προς την «αριστερά
της εξουσίας» ανοίγει.
Υποδείξεις προς την, αλάνθαστη υπό τον
πρόεδρο Αλέξη, ηγεσία; Αλίμονο. Ποιος είναι, για
παράδειγμα, ο Μανώλης Γλέζος, ο οποίος είπε μια καίρια
φράση για την επιπέδου χοιροστασίου δήλωση των Οδυσσέα
Βουδούρη και Θεόδωρου Παραστατίδη εναντίον
συναδέλφων τους; Αλίμονο, δικαιούται να υποδείξει ο Γλέζος αν αυτοί οι δύο... συνεπέστατοι αριστεροί πρέπει να είναι στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ; Πιπέρι
στο στόμα, Μανώλη.
Εντάξει, ο Βουδούρης και
ο Παραστατίδης έκαμαν μια αχρεία δήλωση, αλλά
την ανακάλεσαν, βρε αδερφέ . Να τους πάρουμε τα κεφάλια; Έκαναν ένα «λάθος» (ή μήπως φοβήθηκαν για την εδρούλα τους κι έβαλαν την ουρά
στα σκέλια;), αλλά μπορεί να φέρουν ψήφους στο κόμμα τώρα που
έρχονται οι εκλογές.
Τι κι αν είναι χαρακτηριστικοί γυρολόγοι της πολιτικής σκηνής; Ειδικά ο Βουδούρης είναι ένα σπάνιο πολιτικό είδος. Τον ανακάλυψε ο Γιώργος Παπανδρέου. Υπερασπίστηκε το πρώτο Μνημόνιο με πάθος και
κατακεραύνωνε τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν δέχτηκε επιθέσεις από οπαδούς
του στην Καλαμάτα. Όταν είδε ότι ο Παπανδρέου καταρρέει,
εγκατέλειψε τον ευεργέτη του και την έκανε από το ΠΑΣΟΚ με ελαφρά πηδηματάκια. Βρήκε καταφύγιο στη ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη. Αλλά κι εκεί για
λίγο. Στις περιφερειακές εκλογές ήταν υποψήφιος (του ΣΥΡΙΖΑ) στην Πελοπόννησο,
αλλά συνετρίβη από τον «μνημονιακό» Πέτρο Τατούλη. Τώρα θέλει να
είναι υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.
Και δεν είναι ο μόνος αυτού του είδους. Για
την Θεοδώρα Τζάκρη, που ψήφισε τρία Μνημόνια και ξαφνικά
είδε το αντιμνημονιακό φώς, είναι γνωστά .
Η Ραχήλ
είναι προ των πυλών του ΣΥΡΙΖΑ .Η Χρυσούλα
Γιαταγάνα χτυπάει την πόρτα του. Θα είναι κρίμα να πάνε χαμένες αυτές οι
δύο ηγερίες του (μέσω
Πάνου Καμένου) «αντιμνημονιακού αγώνα».
Η
αριστερά της εξουσίας τους χωράει όλους: τυχοδιώκτες, αριβίστες, γυρολόγους, συκοφάντες.
Φέρνουν ψήφους.
Απομένει και κάτι ακόμα: ο Παύλος Χαϊκάλης. Αφού τήρησε «υπεύθυνη στάση»,
όπως είπε ο Τσίπρας, να μην πάει χαμένος κι αυτός. Θα
τον αφήσουν στον, έτσι κι αλλιώς, καταρρέοντα πρόεδρο Πάνο; Να μείνει εκτός Βουλής τέτοιο κελεπούρι; Να μην συνδράμει με το κύρος του την αριστερή
διακυβέρνηση;
Μέσα όλοι, λοιπόν. Κι ας λέει ο Γλέζος κάτι για ηθική παρακμή και αξιοπιστία. Τι είναι αυτά
μπροστά στην εξουσία. Μανώλη
χάσαμε…
