Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Μικρός ο κόσμος, μικρή και η ζωή
Φευγαλέα την έζησα, σαν φας, σαν
αστραπή
Το 2015 θα αγγίξω τα εξήντα οχτώ
Και ακόμη ψάχνομαι και αναζητώ.
Μακάρι να μπορούσα πίσω να στραφώ
Αισθήματα και σκέψεις, με τον
έρωτα κρυφτό
Γρήγορα το μετανιώνω στην
διαδικασία για να μπω
Με χέρια ενωμένα , μια οπτασία
συντηρώ.
Δεν αλλάζει η πορεία μου στην
πλεύση
Όμως με πληγώνει η σκληρότητα των
νόμων
Αβεβαιότητα, συναισθήματα έχουν
σιτέψει
Σβησμένοι τόνοι, στην σιωπή των
πόνων.
Λησμονημένο της μικρής ζωής το
τέλος
Αλλιώς ονειρευόμουν της δύσης το λιμάνι
Στάζει η πίκρα από της πληγής το
βέλος
Του καημού η γιατρειά, δύσκολα να
γιάνει.
Το ραντεβού της μικρής ζωής δεν θα
αργήσει
Μέχρι τότε θα συντηρώ αχώριστη την
οπτασία
Θα ζω με την ελπίδα το άστρο να
φεγγίσει
Σιγουριά θα προτιμούσα και την
θεραπεία.
