Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Τριαντάφυλλα κομμένα πεταμένα στην
αυλή
Το θησαύρισμα της φύσης της αγάπης
η πηγή
Ποιος τ ΄έκοψε αλήθεια και είναι
μαραμένα
Ψάχνω να βρω χέρια από αγκάθια
ματωμένα.
Ποθούν πάντα να ομορφαίνουν την
ζωή
Κουβαλούν αρώματα που ευωδιάζουν
την ψυχή
Ανθοδέσμες από τριαντάφυλλα καμωμένες
Με αγάπη από τα βάθη της καρδιάς
χαρισμένες.
Πεταμένα ολόγυρα τα ναυάγια μόνα
τους ξεσπούν
Στενάζουν ρημαγμένα και φοβισμένα
απορούν
Η μορφή τους θλίψη , απαξίωση του
θησαυρού
Πληγωμένα σβήνουν με την νίκη του
χωρισμού.
Δεν την αντέχω στα αλήθεια την
παράσταση αυτή
Έσκυψα και μάζεψα της ομορφιάς την
σιωπή
Ερείπια φτιάχνουν κακόβουλοι
εχθροί
Κομμένα τριαντάφυλλα η φύση ήδη
ανησυχεί.
