Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Άλλη μια φορά λήστεψαν την
αγκαλιά
Μου πήραν ανθούς και ξεκλείδωτα
μυστικά
Μου πήραν πνοές. μέσα από
βρεγμένες ματιές
Άγρυπνη νυχτιά που μέσα μου.
σπαράζει η καρδιά.
Άλλη μια φορά στον φθινοπωρινό
καιρό
Φλόγες πύρινες στο τζάκι που
αγαπώ
Αναμνήσεις ρομαντικές είναι σαν
φωλιές
Σκαλώνουν στη μνήμη και μιλούν
για αγκαλιές.
Άλλη μια φορά σκέψεις πλανώνται
στο μυαλό
Ταξιδεύουν σιωπηλές κοιτάζοντας
μπροστά
Δεν μπορώ να τις δαμάσω,
ταξιδεύουν σαν τρελό
Όπως το ποτάμι, και η απόγνωση
φθάνει στο γκρεμό.
Αυτή την φορά βρεγμένους
στίχους γράφω
Συνομιλώ με το βουητό των υγρών
γκρεμών
Κολυμπώ μες τους αφρούς, την
καταδίκη υπογράφω
Απόψε θα κοιμηθώ, στο βυθό των
στεναγμών.
