7.ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
Αμφικτύων
Σαν λιοντάρια οι
αναμνήσεις ορμούν
στοιχειωμένες σε ορισμένα
μέρη
κι’ όλο να
γυρίσεις σου ζητούν
αλλά αυτές είναι φευγάτες στο
μακρινό αστέρι.
Η μηχανή του
χρόνου αδυνατεί
στο παρελθόν το βέλος να γυρίσει
στο σκοτεινό
ημισφαίριο δεν οπισθοχωρεί
μόνον στο μέλλον μπορεί
να προχωρήσει
Αν εξακτινωθείς το φως
αν ξεπεράσεις
μπορεί στο παρελθόν
να οδηγηθείς
τη γέννηση σου θα
δεις αλλά δεν θα κλάψεις
και τον Χρυσούν Αιώνα του Περικλή
θα θαυμάσεις
Σαν τον εγκληματία για να
εξιλεωθεί
στον τόπο του
εγκλήματος ξαναγυρίζεις
αυτή η ανάμνηση
πυροδοτεί
όσα εβίωσες να
τα ξαναζήσεις
Να αναπολήσεις θέλεις
νοερά
θύμησες από
τα παλιά τα χρόνια
φίλους και γνωστούς από
τα παλιά
ακόμη και τα μικρά σου τα παιδιά
και αυτούς που έφυγαν
για τα μαρμαρένια αλώνια
Τα μέρη της
νιότης να ξαναδείς
τα χρόνια τα χρυσά να ξαναζήσεις
όνειρα φευγαλέα σαν γερνάς
φεύ! στην αθέατη πλευρά του
παρελθόντος
έχουν οριστικά κυλήσει
Πόσο εξαπατήθηκα ειλικρινά
πόσο βγήκαν οι
προσδοκίες μου φρούδες
πόση η ανατροπή των
πάντων μονομιάς
και τώρα μουντζώνω τις
πολιτικές μαϊμούδες
Αυτό είναι της ψυχής λυτρωτικό
όπως στον άγιο το ευχέλαιο
σαν περάσουν τα χρόνια επιζητάς
το παρελθόν
πριν αποδημήσεις και
συ στο σκοτεινό ημισφαίριο
Φεύγει σαν καταρράκτης ο χρόνος
κυλάει
στην αθέατη πάει καταπακτή
ουτοπία και ψέμα από αιώνων επικρατεί
η μόνη
αλήθεια «τα πάντα ρει»
και η ευκοσμία των υψηλοφρόνων
ατόμων
Το παρόν ταξίδι εδώ ζυγώνει
κονταίνει το νήμα της ζωής
η εντροπία τη σκοτώνει
σε άλλη άγνωστη διάσταση
θα βρεθεί
ατελεύτητη η
αλλαγή, τίποτα δεν τελειώνει
*
*Αμφικτύων είναι ο Υποστράτηγος ε.α
Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης,
Συγγραφεύς, Μέλος της Εταιρείας Ελλήνων
λογοτεχνών
