Όχι μόνο ‘’καλά τα λέει’’ το ρεπορτάζ, αλλά και λίγα
λέει.
Το λέω εκ πείρας, αφού στις
μετακινήσεις μου ‘’καταδέχομαι’’ να χρησιμοποιώ λεωφορείο.
Το πρωί και το μεσημέρι,
πρέπει να έχεις μπράτσα, για να σμπρώξεις τους μέσα από τις πόρτες, για να
χωρέσεις και εσύ.
Σε κρίσιμες γραμμές, ( πχ
Τούμπα ) τα δρομολόγια μειώθηκαν περίπου στο 30%. Έτσι το μέτρησα χρονικά.
Κάποια δρομολόγια όχι πολύ
συχνά, έγιναν προνομιούχα, γιατί πλέον είναι τα συχνότερα.
Χώρια η βρώμα από την
πολυκοσμία, το ‘’πατσουλί’’ και τους βρωμερούς ποικιλόχρωμους…….
Και θέλουν και
εισιτήριο.
Μήπως πρέπει να
ξαναγυρίσουν στον εισπράκτορα σε θέση, στην τελευταία πόρτα ? Πολλά θα
διορθωθούν, και θα αυξηθούν και θέσεις εργασίας. Κάθε πισωγύρισμα, δεν είναι
υποχρεωτικά και κακό.
Ιστορίες καθημερινής τρέλας αλά ΟΑΣΘ! Πλέον η μουρμούρα στα λεωφορεία του Οργανισμού είναι
καθημερινό φαινόμενο και ιδιαίτερα τις πρωινές ώρες που ο περισσότερος κόσμος
είτε μεταβαίνει στη δουλειά του, είτε πηγαίνει στις υπηρεσίες για να καλύψει
υποχρεώσεις. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι φαίνεται ότι ήταν οι αυξήσεις
που εφαρμόστηκαν στις τιμές των εισιτηρίων από 1ης
Οκτωβρίου και εξόργισαν επιβάτες κάθε ηλικιών.
Ένα τέτοιο σκηνικό εκτυλίχτηκε σήμερα το πρωί, γύρω στις 9 και σε λεωφορείο της γραμμής 3., στο ύψος της Β. Γεωργίου. Η ατάκα μιας κυρίας γύρω στα 50 έδωσε «πάσα» σε άλλους επιβάτες να αρχίσουν τον εξάψαλμο. «Και παστή σαρδέλα και ένα ευρώ; Ε όχι» ήταν η ατάκα της κυρίας που στοιβάχτηκε δίπλα στην πόρτα του λεωφορείου. «Ποιο ένα ευρώ; Ούτε ένα λεπτό!» ήταν η απάντηση άλλου επιβάτη που στεκόταν παραδίπλα. «Είμαστε άνεργοι και αυτοί μας ζητάνε ένα ευρώ! Πού να το βρούμε; Και να έχεις δουλειά, είναι να κατασκηνώσεις απ' έξω να μη μετακινείσαι!».
«Οι κάρτες έμειναν στην ίδια τιμή! Δείτε αν σας συμφέρει» έκανε το λάθος να πει μια ηλικιωμένη κυρία που καθόταν σε μια από τις λιγοστές θέσεις και οι υπόλοιποι ξέσπασαν. «Κύρια μου εσείς κάνετε τη βόλτα σας, ρωτήστε και μας που κάθε μέρα πρέπει να παίρνουμε το λεωφορείο για να πάμε στη δουλειά για 8 ευρώ την ώρα. Δεν μπορούμε να δίνουμε μαζεμένα 30 ευρώ για κάρτα» ήταν η απάντηση μιας αγουροξυπνημένης νεαρής.
Η συζήτηση έκλεισε με το σχόλιο μιας κυρίας μέσης ηλικίας, η οποία, μάλλον φαίνεται ότι έδωσε την «λύση», διότι το σχόλιό της επιδοκιμάστηκε έντονα. «Δεν πληρώνουμε εισιτήριο και τελείωσε. Και σιγά που θα μπει ελεγκτής εδώ μέσα. Μύγα δεν χωράει να πετάξει, πού θα πάει η ελεγκτής;».
Βέβαια, όση γκρίνια και να ρίξουμε όλοι, η αλήθεια είναι μια: Με τον ΟΑΣΘ θα μετακινηθούμε και αύριο. Λίγο το μονοπώλιο, λίγο ότι το μετρό άργησε... έναν αιώνα! ΟΑΣΘ και πάλι ΟΑΣΘ!
Ένα τέτοιο σκηνικό εκτυλίχτηκε σήμερα το πρωί, γύρω στις 9 και σε λεωφορείο της γραμμής 3., στο ύψος της Β. Γεωργίου. Η ατάκα μιας κυρίας γύρω στα 50 έδωσε «πάσα» σε άλλους επιβάτες να αρχίσουν τον εξάψαλμο. «Και παστή σαρδέλα και ένα ευρώ; Ε όχι» ήταν η ατάκα της κυρίας που στοιβάχτηκε δίπλα στην πόρτα του λεωφορείου. «Ποιο ένα ευρώ; Ούτε ένα λεπτό!» ήταν η απάντηση άλλου επιβάτη που στεκόταν παραδίπλα. «Είμαστε άνεργοι και αυτοί μας ζητάνε ένα ευρώ! Πού να το βρούμε; Και να έχεις δουλειά, είναι να κατασκηνώσεις απ' έξω να μη μετακινείσαι!».
«Οι κάρτες έμειναν στην ίδια τιμή! Δείτε αν σας συμφέρει» έκανε το λάθος να πει μια ηλικιωμένη κυρία που καθόταν σε μια από τις λιγοστές θέσεις και οι υπόλοιποι ξέσπασαν. «Κύρια μου εσείς κάνετε τη βόλτα σας, ρωτήστε και μας που κάθε μέρα πρέπει να παίρνουμε το λεωφορείο για να πάμε στη δουλειά για 8 ευρώ την ώρα. Δεν μπορούμε να δίνουμε μαζεμένα 30 ευρώ για κάρτα» ήταν η απάντηση μιας αγουροξυπνημένης νεαρής.
Η συζήτηση έκλεισε με το σχόλιο μιας κυρίας μέσης ηλικίας, η οποία, μάλλον φαίνεται ότι έδωσε την «λύση», διότι το σχόλιό της επιδοκιμάστηκε έντονα. «Δεν πληρώνουμε εισιτήριο και τελείωσε. Και σιγά που θα μπει ελεγκτής εδώ μέσα. Μύγα δεν χωράει να πετάξει, πού θα πάει η ελεγκτής;».
Βέβαια, όση γκρίνια και να ρίξουμε όλοι, η αλήθεια είναι μια: Με τον ΟΑΣΘ θα μετακινηθούμε και αύριο. Λίγο το μονοπώλιο, λίγο ότι το μετρό άργησε... έναν αιώνα! ΟΑΣΘ και πάλι ΟΑΣΘ!
