Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Το πιο όμορφο κορίτσι, ψηλό σαν
κυπαρίσσι
στον πόθο της ζωής της, με
αγάπη ανθισμένη
ζει με πολλές ελπίδες, ο καλός
της να γυρίσει
στης καρδιάς της το λιμάνι,
τόσα χρόνια πονεμένη.
Βρήκε το κουράγιο στα παρθένα
όνειρά της
μες την ερημιά της μόνη, να
χαρεί τα μυστικά της
με τον κλέφτη της καρδιάς της, που ταξιδεύει
τώρα
να γυρίσει πια κοντά της, στους
ζεστούς έρωτες με δώρα.
Το πιο όμορφο κορίτσι της
γειτονιάς μας το καμάρι
θύελλες ονειρεύεται, η απόγνωση
έχει ξεχειλίσει
μαθαίνει από τον κόσμο, ότι της
αγάπης της το φυλαχτάρι
το πήρε ο βυθός του πελάγου,
και η ελπίδα έχει σβήσει.
Συντριβή στην παραλία
κομματιάζεται η ψυχή της
τον ζητά απεγνωσμένα, προσευχές
στο πέλαγο κάνει
η ανάμνηση αρχίζει, θείο δώρο η
θύμησή της
ο τελευταίος φάρος έχει σβήσει,
στης καρδιά της το λιμάνι.
