Θανάσης Κρεκούκιας
Η Ρεάλ
Μαδρίτης, η Ισπανία,
η Αργεντινή, ο κόσμος όλος
θρηνεί τον θάνατο του ντον
Αλφρέδο Ντι Στέφανο.
Ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο υπήρξε ένας από τους
κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Ο πρώτος, ο δεύτερος, ο
τρίτος, ο τέταρτος; Δεν έχει καμία σημασία.
Οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους. Αυτά που
κατέκτησε είναι ανεπανάληπτα σε ποσότητα, και το πιο σημαντικό, σε ποιότητα.
Μπορούσε να παίξει σε όλες τις θέσεις. Στην
άμυνα, στα χαφ, στην επίθεση, ακόμα και στο τέρμα μια φορά. Δεν έχει υπάρξει
πιο πλήρης παίκτης σε όλη την ιστορία και σε αυτό συμφωνούν όχι μόνο οι
ειδικοί, αλλά κυρίως οι εραστές του ποδοσφαίρου. Για περισσότερα από είκοσι
χρόνια παρέδωσε μαθήματα στα γήπεδα όλου του κόσμου. Ο απόλυτος πρωτοπόρος του
"total football".
Γεννήθηκε ποδοσφαιρικά στην Αργεντινή, αλλά χόρεψε τα δικά του τάνγκο στην Ισπανία
και τη Ρεάλ Μαδρίτης που τον
υιοθέτησαν, προσφέροντας απλόχερα γκολ, θέαμα, ακούραστη δουλειά, τίτλους και
ακόμα περισσότερους τίτλους.
Η
ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΝΤΙ ΣΤΕΦΑΝΟ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Ο πιο καθοριστικός παίκτης όλων των εποχών,
φόρεσε το "9"
που πάντα ισοδυναμούσε με το άριστα "10". Ξεκίνησε από τις
ακαδημίες της Ρίβερ Πλέιτ, αν
και το πραγματικό του σχολείο ήταν οι αλάνες του Μπουένος Άιρες.
Πολύ γρήγορα πραγματοποίησε το άλμα στην πρώτη ομάδα και μετά από ένα σύντομο
πέρασμα από την Ουρακάν,
επέστρεψε και κατέκτησε δυο πρωταθλήματα, ενώ υπήρξε μέλος και της εθνικής
Αργεντινής που κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα το 1947.
Προβλήματα με τη διοίκηση της Ρίβερ,
τον ανάγκασαν να φύγει στην Κολομβία, στους Μιγιονάριος
της Μπογκοτά.
Σε λιγότερες από 4
σεζόν κατέκτησε τρία πρωταθλήματα. Υπήρξε πρώτος σκόρερ στην
Αργεντινή, το επανέλαβε στην Κολομβία. Την περίοδο 1953/54 άλλαξε χώρα, ποδόσφαιρο,
ήπειρο και ζωή γενικότερα. Υπέγραψε στη Ρεάλ Μαδρίτης μετά από επίμονη απαίτηση
του Σαντιάγο Μπερναμπέου, ύστερα από μια
εκρηκτική διαπραγμάτευση σε τέσσερα μέτωπα με την Μιγιονάριος, την Ρίβερ Πλέιτ και την Μπαρτσελόνα. Από εκείνη τη μέρα, το ποδόσφαιρο
σε παγκόσμια κλίμακα έδωσε μια νέα στροφή. Ποτέ δεν υπήρξε ξανά το ίδιο. Προς
το καλύτερο, εννοείται.
Πάντοτε θα υπάρχει ένα πριν, ένα κατά τη διάρκεια
και ένα μετά τον Ντι
Στέφανο. Και μια Ρεάλ Μαδρίτης
χωρίς τον ντον Αλφρέδο
και μια άλλη μαζί του.
Αγωνίστηκε 11 χρόνια με τους "μερένγκες" και
ιδού τα αποτελέσματα: 8 πρωταθλήματα, ένα
ισπανικό Κύπελλο, πέντε Κύπελλα Πρωταθλητριών (σκοράροντας και στους 5 τελικούς)
και ένα Διηπειρωτικό. Όλα αυτά πλαισιωμένα με 5 τίτλους πρώτου σκόρερ, 2 Χρυσές Μπάλες
και μια "Σούπερ Χρυσή Μπάλα" το 1989, ως το νούμερο ένα σε όλη την ιστορία.
Το "ξανθό βέλος" έπαιξε 510 παιχνίδια
με τη Ρεάλ και πέτυχε 418 τέρματα.
Καθόλου άσχημα για έναν παίκτη που γύριζε στην άμυνα για να πάρει τη μπάλα, την
ανέβαζε μέχρι το κέντρο και έφτανε πρώτος μέσα στην περιοχή για να σκοράρει...
Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη Λίγκα
στις 27
Σεπτεμβρίου του 1953 απέναντι στην Ράθινγκ
του Σανταντέρ μέσα στο "Σαντιάγο Μπερναμπέου"
πετυχαίνοντας ένα γκολ και έπαιξε το τελευταίο του επίσημο παιχνίδι με τη Ρεάλ στις 27 Μαΐου του 1964 απέναντι
στην Ίντερ, στον τελικό του
Κυπέλλου Πρωταθλητριών, στο "Πράτερ" της Βιέννης. Εκτός φυσικά από
τον αγώνα προς τιμήν του το 1967, με αντίπαλο την Σέλτικ. Ένα
χρόνο πριν το αντίο του στη Ρεάλ,
έπεσε θύμα απαγωγής στη διάρκεια μιας τουρνέ των "μερένγκες" στη
Βενεζουέλα, ένα επεισόδιο που σημάδεψε όσο λίγα τη ζωή του. Τελικά
απελευθερώθηκε τρείς μέρες αργότερα.
Σε αυτό το κεφάλαιο, ο καλός του φίλος Λαντισλάο Κουμπάλα τον "ξεπέρασε", αφού φόρεσε τις
φανέλες της Ουγγαρίας, της Τσεχοσλοβακίας
και της Ισπανίας. Ήταν άλλες εποχές με άλλους
κανόνες. Με την "furia española", ο Ντι Στέφανο έπαιξε 31 παιχνίδια και πέτυχε 23 τέρματα, αλλά δεν έλαμψε όπως στη Ρεάλ. Ένας τραυματισμός τού στέρησε το 1962 την τελευταία του ευκαιρία σε μια
συμμετοχή σε Μουντιάλ, κάτι που πάντοτε υπήρξε το μεγάλο του παράπονο. Στη
συνέχεια ακολούθησε η ενασχόλησή του με την προπονητική. Πρώτα η Έλτσε και μετά η Μπόκα Τζούνιορς (ένας τίτλος σε δυο διαφορετικές
περιόδους).
Ύστερα η Βαλένθια
(τρεις
διαφορετικές περίοδοι με ένα πρωτάθλημα, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων και ένα
πρωτάθλημα στην Σεγούντα), η Σπόρτινγκ
Λισσαβόνας, η Ράγιο Βαγεκάνο,
η Καστεγιόν, η Ρίβερ Πλέιτ (ένα πρωτάθλημα) και τέλος η Ρεάλ Μαδρίτης σε δυο διαφορετικές
περιόδους με ένα ισπανικό Σούπερ Καπ,
αλλά και την "Quinta
del Buitre".
Υπήρξε επίτιμος πρόεδρος του
συλλόγου της καρδιάς του, ενώ κατείχε τον ίδιο τίτλο και στην ένωση βετεράνων παικτών της Ρεάλ, την οποία δημιούργησε ο ίδιος
εδώ και πολλά χρόνια. Αυτή είναι με λίγα λόγια η ιστορία του πιο ολοκληρωμένου
παίκτη που είδε ποτέ το ποδόσφαιρο. Μια ιστορία που από χθες έδωσε τη θέση της
στον μύθο...
ΤΑΔΕ
ΕΦΗ ΑΛΦΡΕΔΟ ΝΤΙ ΣΤΕΦΑΝΟ
Ο Αλφρέδο Ντι Στέφανο ήταν ευλογημένος από τον θεό της μπάλας. Και
σαν καλός Αργεντίνος, είχε μέσα του την τέχνη του λόγου. Όχι με ιδιαίτερες
φιοριτούρες, αλλά με μοναδικό τρόπο να εκφράζει όσα σκεφτόταν για το ποδόσφαιρο
και τη ζωή. Ιδού μερικές από τις μυθικές του φράσεις που θα μνημονεύονται όσο
θα υπάρχει ποδόσφαιρο.
- "Παίξαμε όπως ποτέ, χάσαμε όπως
πάντα".
- "Ένα 0-0 είναι σαν μια Κυριακή
χωρίς ήλιο".
- "Κανένας παίκτης δεν είναι τόσο
καλός, όσο όλοι μαζί".
- "Τους τελικούς δεν τους παίζεις,
τους κερδίζεις".
- "Η μπάλα είναι φτιαγμένη από
δέρμα, το δέρμα προέρχεται από την αγελάδα, η αγελάδα τρώει χορτάρι, άρα πρέπει
να παίζουμε τη μπάλα στο χορτάρι".
- "Ο Πούσκας χειριζόταν τη μπάλα
με το αριστερό του πόδι, καλύτερα από ότι εγώ με το χέρι".
- "Δεν σου ζητάω να αποκρούεις τις
μπάλες που πηγαίνουν μέσα στην εστία σου, αλλά τουλάχιστον μη βάζεις μέσα όσες
πηγαίνουν έξω" (σε τερματοφύλακα της Βαλένθια, την
οποία προπονούσε).
- "Το να βάζεις γκολ είναι σαν να
κάνεις έρωτα. Όλος ο κόσμος ξέρει πώς γίνεται, αλλά κανείς δεν το κάνει όπως
εγώ".
- "Μικρές και πάντα στο
χορτάρι" (για το πώς πρέπει να δίνονται οι πάσες)
- "Το ποδόσφαιρο παίζεται καλύτερα
με έντεκα, και με δώδεκα ακόμα καλύτερα".
- "Σταμάτησα το ποδόσφαιρο στα 40
μου χρόνια, γιατί μια μέρα οι κόρες μου με κοίταξαν και μου είπαν: Μπαμπά,
φαλακρός και με κοντά παντελονάκια, δεν ταιριάζει".
- "Ο Ευρωπαίος παίκτης δεν θα
μπορέσει ποτέ να αφομοιώσει από μικρός, τη δική μας ικανότητα να χειριζόμαστε
τη μπάλα κάτω από οποιαδήποτε περίσταση".
ADIÓS
DON ALFREDO
Ο Αλφρέδο ντι Στέφανο υπήρξε ο παίκτης με την μεγαλύτερη επιρροή στο
σύγχρονο ποδόσφαιρο. Μέχρι τότε, οι θέσεις ήταν συγκεκριμένες, κανείς δεν άφηνε
τη δική του. Οι ζώνες, τα στιλ, οι ενέργειες, όλα συγκεκριμένα. Όλο αυτό όμως
για το "βέλος" ήταν πολύ μικρό. Και το άφησε πίσω του, κάνοντας τα
πάντα. Αμυνόταν, οργάνωνε, "όπλιζε" και
εκτελούσε. Γι' αυτό και η γαλλική L'Equipe τον ονόμασε
"L'Omnipresent" (ο πανταχού παρών), όταν
βραβεύτηκε με την πρώτη Χρυσή Μπάλα
το 1957.
Την επόμενη χρονιά τον χαρακτήρισαν "εκτός
συναγωνισμού" και τον έθεσαν εκτός ψηφοφορίας. Το 1959,
μην βρίσκοντας άλλα επιχειρήματα, του την
ξανάδωσαν.
Ο Ντι Στέφανο έφτασε τα 88 χρόνια ζωής και το σώμα του δεν άντεξε άλλο. Τον συνηθίσαμε
μέχρι την τελευταία στιγμή μάχιμο, μέχρι λίγες ώρες πριν, έναν ζωντανό θρύλο.
Πριν πεθάνει όμως, ήταν ήδη αθάνατος. Και όπου και αν πηγαίνει τώρα, δεν
παίρνει τίποτα μαζί του. Τα αφήνει όλα κληρονομιά εδώ. Στη Ρεάλ, στο ποδόσφαιρο, στη μνήμη όσων τον
είδαν μέσα στο γήπεδο, στην αναζήτηση όσων δεν τον πρόλαβαν με τη μπάλα στα
πόδια. Η καρδιά του μπορεί να σταμάτησε να χτυπάει, όμως η μαγεία την οποία
πρόσφερε στη διάρκεια της καριέρας του, μπορεί να συγκριθεί μόνο με τα
αγαπημένα του αργεντίνικα τάνγκος.
Και με τις θλιμμένες νότες του μπαντονεόν
θα τον αποχαιρετήσουμε σήμερα με τα λόγια του Μίτσελ:
"El más grande ya es eterno. Descanse
en paz Alfredo"...
