Λάζαρος – Κίμων Μπερβερίδης
Όταν ανοίγω τους κρυμμένους
θησαυρούς μου
Μες το μυαλό μου ξεχωρίζουν
ιστορίες
Κάθομαι σκέφτομαι, πετώ στους
ουρανούς μου
Κλέβω αστέρια για να γράψω
μελωδίες.
Χαμένος μέσα στον παράξενο
εαυτό μου
Κοιτώ τριγύρω να στεγάσω μια
αγάπη
Μπορεί να κρύβεται, στα βάθη
του μυαλού μου
Εγώ της έταξα να ζει μες σε
παλάτι.
Μα ψάχνω τρόπους να συνθέσω την
αλήθεια
Πού είναι κρυμμένη και δεν
θέλει να με δει
Κρυφό το φως της που κρατά από
συνήθεια
Τρέχει και χάνεται και σβήνει
στην στιγμή.
Και εγώ φυλάω τους κρυμμένους
θησαυρούς μου
Μήπως στα αλήθεια αντικρίσω την
ελπίδα
Κάθομαι σκέφτομαι,πετώ στους
ουρανούς μου
Κλέβω αστέρια πριν ξεσπάσει
καταιγίδα.
